Teatro
A alma cega à deriva,
na noite do drama, orbita
a própria insensatez.
Às vezes garimpa estrelas:
dançarinas que lhe escapam
como peixes delicados.
A alma cega só avista
espinhos em vez de rosas;
e no seu jardim satírico
todo dia um sonho morre.
Teatro
Sen celo flosanta
sur la nokt’ de l’ dram’,
anim’ blinda orbitas
malsaĝecon sian.
Kelkfoje ĝi kaptas stelojn:
dancistinojn, kiuj eskapas
kiel fiŝoj delikataj.
Blinda anim’ nur ekvidas
dornojn anstataŭ rozojn:
sur sia ĝarden’ satira
ĉiutage sonĝo mortas.
Maria Nazaré de Carvalho Laroca
Juiz de Fora, 28/08/2014.
3 comentários:
Drama, forta, bela kaj pensiga poemo.
Mi preferas la ĝojan kaj esperan krajonon de la poetino, mi konfesas...
Kisojn,
Tre densa! Ni chiuj estas blindaj animoj, kaj la vivo, stelplena chielo... Tre bela! PSV
Dum nia vivado, ni povas spekti aux kelkfoje vivi tiun akton.
Postar um comentário