Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

sábado, 27 de agosto de 2016

Pretensão _ Pretendo




Pretensão

Tem poemas rebeldes,  
sem-teto e sem-poesia,  
que se manifestam destemidos,  
nas redes pós-modernas,  
desprezando ritmos e rimas
e óbvias lexias.

Também há os que respiram
lágrimas de um passado
tempo, a viver morto
em presente fugidio.

Muitos outros  atordoam
indefesas palavras
no picadeiro sem medo
de acrobacias loucas.

Nesse tonel de sentidos,
aprendiz que sou, me perco,
a esperar que meus ingênuos versos
sejam sementes de paz, ao menos,
na terra inquieta da alma
de quem os ler um dia.



Pretendo

Estas ribelemaj poemoj,
senhejmaj, senpoeziaj,
kiuj sentime manifestacias,
ĉe postmodernaj retoj,
malestimante ritmojn kaj rimojn
kaj vortojn evidentajn.

Ankaŭ estas tiuj, kiuj spiras
larme pro estinta
tempo, kiu mortvivas
tra pasema nuno.

Multaj aliaj konfuzas
sendefendajn vortojn
ĉe l’ areno sentima
de kaprioloj frenezaj.

En tia barel’ da sencoj,
mi ĉion lernas kaj perdiĝas
esperante, ke miaj versoj naivaj
estos pacaj semoj almenaŭ
sur la malkvieta grund’ de l’ anim’
de miaj legontoj iamaj.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 28/08/2016

quarta-feira, 24 de agosto de 2016

Transeunte _ Piediranto



Transeunte

Invisível na multidão,
o olhar vagabundo do poeta
tropeça nos sonhos e segredos
dos rostos que por ele passam.

No meio da turba, não se turba;
recortando angústias e quimeras
para nutrir-lhe os versos imperfeitos.

Mas, cúmplice de Deus,
prossegue o poeta na certeza
de que cada um que passa
é um mundo que orbita 
a Sua luz, e não sabe.            
                                                                          

Piediranto

Nevidebla en homamaso,
la vagabonda rigard’ de l’ poeto
stumblas ĉe revoj kaj sekretoj
de preterpasantaj vizaĝoj.

Meze de l’amaso, li ne tristas;
angorojn tranĉante kaj ĥimerojn
por nutri siajn versojn neperfektajn.

Sed komplico de Dio,
persistas la poeto tutcerta,
ke ĉiu preterpasanto
estas mondo, kiu Lian lumon
orbitas, kaj ne scias.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 24/08/2016.



terça-feira, 16 de agosto de 2016

Pausa _ Paŭzo




Pausa

Pássaro ferido, meu ombro 
ainda sonha  que suporta o mundo,   
para espanto dos deuses e titãs.

E, assim, ledo descansa
o segredo de guardar um fardo
que, cada vez mais leve, se esvazia:

a magia de envelhecer sem pressa
sob o jugo sereno da Poesia.


Paŭzo

Birdo vundita, mia ŝultro
ankoraŭ mondon subteni revas,  
malgraŭ  miro de l’ dioj kaj titanoj.

Kaj tiel gaje ripozas
ŝarĝon gardi la sekreto,
kiu pli kaj pli malpeze malpleniĝas:

la magio senhaste maljuniĝi
sub la serena jugo de l’ Poezio. 

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 16/08/2016.

sexta-feira, 12 de agosto de 2016

Consciência _ Konscio



Consciência

E eis que foi lançada um dia
pequenina semente de luz, 
na arena do livre-arbítrio.

E ela se apagou e cresceu 
em egoísmo e soberba, 
negando o Jardineiro,
apesar de  Sua presença.

Mas entre espinhos e plumas,
no cadinho do tempo, 
a criatura experimenta

A  geometria ingênua
do pássaro que passa
e o desafio da árvore
que voa em cores
sem sair do lugar.

Ser livre também dói.


Konscio

Kaj iam estis lanĉita
eta semo el lumo
en l’ arenon de libervolo.


Kaj ĝi mallumiĝis kaj kreskis 
egoisme kaj  malhumile, 
neante la Ĝardeniston,
malgraŭ Lia ĉeesto.

Sed inter dornoj kaj  plumoj,
en la fandujo de l’ tempo, 
la kreito provadas

La naivan geometrion
de pasanta birdo,
kaj  la defio de  l’arbo,
kiu flugas  kolore
sen la lokon forlasi.

Libereco ankaŭ doloras.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/08/2016.



sexta-feira, 5 de agosto de 2016

Última hora _ Lasthore


Última hora

No exílio da alma,
um rio de vozes serpenteia
em busca de mim.

E na teia do silêncio
pulsa a pedra  adormecida
à espera do Sol.

De vez em quando,
amanheço diamante;
de vez em quando,
uma voz escorre e molha
minha palavra indomada...
Difícil voltar para Casa.


Lasthore

En l'animekzilo,
rivero el voĉoj 
serĉante min
serpentumas.

Kaj en la teksaĵo 
de l’ silento
dormanta ŝtono
pulsas atende al Sun'.

De tempo al tempo,
mi diamantas matene;
de tempo al tempo,
gutas voĉo kaj surverŝas
mian nedresitan parolon…
Malfacilas reveni al Hejmo.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 05/08/2016.