Turista
Fim
de ano em Nova York:
chuva
de luzes que atordoa...
Pelas
ruas de Manhattan,
sinto-me
um figurante
de
um filme de Woody Allen.
Cidade
cinematográfica
se
veste com elegância;
enquanto,
no Central Park,
todas
as árvores se despem
para
receber o inverno.
Mas
nos persegue um aviso,
em
toda parte, em vermelho:
o
onipresente EXIT...
Voltar
para casa é preciso.
Turisto
Novjarfestoj
en Novjorko:
pluv’
da lumoj, kiu nin ravas...
Sur
la stratoj de Manhattan,
mi marŝas,
kiel rolulo
de
filmo de Woody Allen.
L’ impona
urbo filmeca
elegante sin vestas;
dume
en la Centra Parko,
ĉiuj
arboj senvestiĝas
por
bonvenigi la vintron.
Tamen
averto nin sekvas,
ĉie,
per ruĝa afiŝo:
jen
ĉioestanta EXIT ...
Necesas hejmenreveni.
Maria Nazaré Laroca
Nova York, 01/01/2019.
Reveni hejmen estas ĉiam konsole...
ResponderExcluirVia poemo sxajnas al mi ia raporto en versoj, elegante kaj penseme verkita, kvazau la vizitanto farus omagxon, tamen iom rezervigxeme, sed, lasante en la interlinioj ian averton...
ResponderExcluirGratulon, poetino kara!
Vi povus verki raportan libron pri la pluraj lokoj jam vizitataj de vi, en versoj. Kion vi diras pri tio?
Gratulojn, Nazaré, plian fojon vi trafis tutcerte.
ResponderExcluirBelega poemo!!!
ResponderExcluirGratulojn al vi, karulino!!!
Bone turismi per unuaklasa versaro.
ResponderExcluirMontras via poeziaĵo, ke Poezio estas "pluv’ da lumoj, kiu nin ravas..."
ResponderExcluir