Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

Mostrando postagens com marcador Prosa em português e Esperanto. Mostrar todas as postagens
Mostrando postagens com marcador Prosa em português e Esperanto. Mostrar todas as postagens

domingo, 27 de março de 2022

Obrigada, Helga Ploëtner! Dankon, Helga Plöetner!


 

Obrigada, Helga Ploëtner!

 

A gente só é feliz em Esperanto realmente! Mesmo na pandemia, as alegrias nos chegam de todos os cantos do mundo: da Hungria, China, Israel, Turquia, México, Estados Unidos, Japão, Alemanha, inclusive do nosso amado Brasil, claro!

Mas nesta semana pródiga em presentes tão caros ao meu coração, venho expressar minha enorme gratidão à querida artista plástica esperantista alemã Helga Ploëtner. Venho postar neste blogue as fotos de três preciosos exemplares luxuosamente editados pelo generoso esperantista japonês Hori Jasuo. A artista já retratou mais 150 esperantistas alemães e internacionais. Este quarto livro foi editado no Japão pela editora Horizonto, graças à iniciativa do esperantista e ativista cultural Sr. Hori. A obra foi publicada para celebrar o aniversário de Helga Ploëtner, ocorrido no dia 25 de janeiro deste ano. São retratos de 16 esperantistas de diversos países como Japão, Estados Unidos, Bulgária, República Checa, Coreia, Uzbequistão, Suécia (casal), Brasil (eu), França, China (02) , Madagascar, Vietnam, RD do Congo, incluindo a Galeria de Helga Ploëtner. Ao lado de cada retrato um breve resumo da vida do retratado no movimento esperantista.

Finalizo este texto com as amorosas palavras de Helga:

“OBRIGADA A TODOS! Saibam que eu retratei a todos com PUREZA DE INTENÇÕES, FÉ, AMOR, ESPERANÇA E ALEGRIA. Tenham alegria com este livro número 04.”

 Dankon, Helga Ploëtner!

Ja homoj estas nur feliĉaj en Esperanto! Eĉ dum la pandemio, ĝojoj venas al ni el ĉiuj anguloj de la mondo: el Hungario, Ĉinio, Israelo, Turkio, Meksiko, Usono, Japanio, Germanio, inkluzive el nia amata Brazilo, kompreneble!

Sed en ĉi tiu semajno malavara je donacoj tiel karaj al mia koro, mi venas esprimi mian grandegan dankemon al la kara germana esperantista pentroartistino Helga Ploëtner. Mi venas afiŝi sur ĉi tiu blogo la fotojn de tri altvaloraj ekzempleroj lukse redaktitaj de la malavara japana esperantisto Hori Jasuo. La pentroartistino jam portretis pli ol 150 germanajn kaj internaciajn geesperantistojn. Ĉi tiu kvara libro estis publikigita en Japanio, ĉe eldonejo Horizonto, danke al la iniciato de esperantisto kaj kultura aktivulo S-ro. Hori. La verko estis publikigita por festi la naskiĝtagon de Helga Ploëtner, okazinta la 25-an de januaro ĉi-jare. Ĝi enhavas portretojn de 16 geesperantistoj el diversaj landoj, kiel Japanio, Usono, Bulgario, Ĉeĥio, Koreio, Uzbekio, Svedio (paro), Brazilo (mi), Francio, Ĉinio (02), Madagaskaro, Vjetnamio, DR Kongo, inkluzive de Galerio de Helga Ploëtner. Apud ĉiu portreto estas eta vivresumo  de la portretita homo en la Esperanto-movado.

Mi finas ĉi tiun tekston per la amaj vortoj de Helga:

"DANKON AL ĈIUJ! Sciu, ke mi portretis vin ĉiujn kun BONFIDO, KREDO, AMO, ESPERO KAJ ĜOJO. Havu ĝojon PRO ĉi tiu libro n-Ro 04."

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 27/03/2022.


sexta-feira, 7 de janeiro de 2022

Zeus _ Zeŭso

 

                                                        

Zeus

Este é o Zeus, adorável cãozinho pug, tesouro do Lucas, meu filho.

Nome imponente do deus grego todo-poderoso!

Um cão que encanta. Postura nobre, focinho achatado, cabeça enrugada, olhos redondos muito expressivos. Parece um pensador sério, preocupado com a maldade humana.

Macio, inteligente, carinhoso. No dia 18 de fevereiro ele fará um ano de idade. Aquariano, é um cãozinho travesso que gosta de brincar, mas se cansa fácil. É alegre, brincalhão, na sua canina inocência.

Amor puro, amizade fiel. Fidelidade até a morte. Até depois da morte, por que não? Sua felicidade é a presença do meu filho.

Zeŭso

Jen Zeŭso, ĉarma mopsohundo, la trezoro de Lucas, mia filo.

Impona nomo de la ĉiopova greka dio!

Aminda hundeto. Noblaspekta figuro, plata muzelo, sulkiĝinta kapo, tre esprimplenaj rondaj okuloj. Li ŝajnas kiel serioza pensulo, maltrankvila pri la homa malboneco.

Molkorpa, inteligenta, karesema. La 18-an de februaro li estos unujaraĝa. Sub la signo de Akvario, li estas petolema hundeto, kiu ŝatas ludi, sed facile laciĝas.

Tamen li estas feliĉa, ludema, en sia hunda senkulpeco. Pura amo, fidela amikeco.  Fideleco ĝis morto; eĉ post morto, kial ne? Lia feliĉo kuŝas sur la ĉeesto de mia filo.


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 07/01/2022.

Brazilo

terça-feira, 17 de agosto de 2021

VOZES DO ESPÍRITO _ VOĈOJ DE LA SPIRITO

 


VOZES DO ESPÍRITO

(Mensagem de O Espírito, psicografada por Francisco Cândido Xavier em 1981.)

Deus é meu Pai.

A Natureza é minha Mãe.

O Universo é meu Caminho.

A Eternidade é meu Reino.

A Imortalidade é minha Vida.

A Mente é meu Lar.

A Verdade é meu Culto.

O Amor é minha Lei.

A Forma em si minha Manifestação.

A Consciência é meu Guia.

A Paz é meu Abrigo.

A Experiência é minha Escola.

O Obstáculo é minha Lição.

A Dificuldade é meu Estímulo.

A Dor é meu Aviso.

A Luz é minha Realização.

O Trabalho é minha Bênção.

O Amigo é meu Companheiro.

O Adversário é meu Instrutor.

O Próximo é meu Irmão.

A Luta é minha Oportunidade.

O Passado é minha Advertência.

O Presente é minha Realidade.

O Futuro é minha Promessa.

O Equilíbrio é minha Atitude.

A Ordem é minha Senha.

A Beleza é meu Ideal.

A Perfeição é meu Destino.

       O Espírito


VOĈOJ DE LA SPIRITO

(Mesaĝo diktita de La Spirito al Francisco Cândido Xavier, en 1981.)

Dio estas mia Patro.

La Naturo estas mia Patrino.

L’ Universo estas mia Vojo.

L´Eterneco estas mia Regno.

La Senmorteco estas mia Vivo.

La Menso estas mia Hejmo.

La Vero estas mia Kulto.

L’ Amo estas mia Leĝo.

La Formo mem estas mia Manifestiĝo.

La Konscienco estas mia Gvidilo.

La Paco estas mia Ŝirmejo.

La Sperto estas mia Lernejo.

L’ Obstaklo estas mia Leciono.

La Malfacileco estas mia Stimulo.

La Doloro estas mia Avizo.

La Lumo estas mia Konkero.

La Laboro estas mia Beno.

L’ Amiko estas mia Kunulo.

La Kontraŭulo estas mia Instruisto.

La Proksimulo estas mia Frato.

La Batalo estas mia Ŝanco.

La Pasinteco estas mia Averto.

L’ Estanto estas mia Realaĵo.

L’ Estonteco estas mia Promeso.

L’ Ekvilibro estas mia Sinteno.

L’ Ordo estas mia Ŝlosilvorto.

La Beleco estas mia Idealo.

La Perfekteco estas mia Destino.

           La Spirito


sexta-feira, 9 de julho de 2021

CORAGEM _ KURAĜO



CORAGEM


Amanhã cedo farei nova cirurgia para retirada de um torturante parafuso 

dentro dos ossos do ombro direito. 

Vou atravessar meu Rubicão de dor. 

Alea jacta est !


KURAĜO

Morgaŭ frumatene mi submetiĝos al nova kirurgio por ke oni forigu

turmentan  ŝraŭbon ene de ostoj de l' dekstra ŝultro.

Mi transiros mian Rubikonon el doloro.

Alea jacta est !


Maria Nazaré Laroca 

Juiz de Fora, 09/07/2021.

Brazilo






quinta-feira, 10 de junho de 2021

Orvalho _ Roso


Orvalho

Ontem, sob uma tempestade de dor, dormi e sonhei que era menina, no sítio do meu tio Antenor, que me encantava com sua sabedoria tão natural como a terra que cultivava. E ele me ensinava a ver e a amar a beleza das coisas simples, dizendo com doçura:

- Nada é mais belo do que uma gota de orvalho numa folha de taioba.

Diamante líquido, penso agora.

Hoje a dor não acordou comigo.


Roso

Hieraŭ, sub tempesto da doloro, mi ekdormis, kaj sonĝis, ke mi estas knabino, en la bieno de mia onklo Antenor, kiu sorĉis min per sia saĝo tiel natura, kiel la tero, kiun li kultivis. Kaj li instruis min vidi kaj ami la belecon de simplaj aferoj, mildkore dirante:

- Nenio estas pli bela ol guto da roso sur ksantosoma folio.

Likva diamanto, nun mi ekpensas.

Hodiaŭ la doloro ne vekiĝis kun mi.  


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 10/06/2021.
Brazilo


sexta-feira, 2 de abril de 2021

Reflexões na Sexta-feira Santa _ Primeditoj en la Sankta Vendredo

 


Reflexões na Sexta-feira Santa

 

Nesta Sexta-feira Santa, meu pensamento silencia em gratidão a Jesus, o Mestre divino.

Durante três anos vivenciou Sua Aula Magna.

Ofertou a lição, a merenda e o dever de casa.

Deixou-nos a prova nossa de cada dia:

“amai-vos uns aos outros como eu vos amei”.

Difícil equação, esse amor sem medida.

É preciso aprender a amar.

Quem aprende, compreende, ama.

Só quem ama, compreende.

Já temos todo o material pedagógico:

O método: eu sou o caminho.

O esclarecimento: eu sou a verdade.

O alimento: eu sou o pão da vida.

O amor: eu sou a luz do mundo.

A imortalidade: eu sou a ressurreição e a vida.

Ninguém vem ao Pai senão por mim.

E nós ainda não conseguimos passar de ano na escola da vida.

 

Primeditoj en la Sankta Vendredo

 

En ĉi tiu Sankta Vendredo, mia penso silentas dankeme al Jesuo, la dia Majstro.

Dum tri jaroj li travivis Sian Majstran Klason.

Li proponis  instruadon, nutraĵon kaj hejmtaskon.

Li lasis al ni la ĉiutagan teston:

"Vi amu unu la alian kiel Mi amis vin".

Malfacila ekvacio, ĉi tiu senmezura amo.

Ni lernu ami.

Tiu, kiu lernas, komprenas, amas.

Nur tiuj, kiuj amas, komprenas.

Ni jam havas la tutan pedagogian materialon:

La metodon: Mi estas la vojo.

La klarigon: Mi estas la vero.

La manĝaĵon: Mi estas la pano de vivo.

Amon: Mi estas la lumo de la mondo.

Senmortecon: Mi estas la reviviĝo kaj la vivo.

Neniu venas al la Patro krom per mi.

Kaj ni ankoraŭ ne sukcesis trapasi la teston en la vivlernejo.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 02/04/2021.

Brazilo


sexta-feira, 29 de janeiro de 2021

Abraços _ Brakumoj

 



Abraços

Nesta manhã de verão, apesar das dificuldades e dores, eu saí de casa para brevíssima caminhada até a praça ao lado do meu condomínio.

Há muitos tempo não recebo um abraço, com exceção dos beijos dos raios de sol e da alegria dos passarinhos. Hoje tive a ideia de abraçar uma palmeira que se erguia majestosa e acolhedora.

Meu braço direito esqueceu por uns segundos a intensa dor cotidiana, e eu consegui dar um abraço naquele tronco algo áspero, mas carinhoso e refrescante. Um momento mágico!

Logo pensei na relação de São Francisco de Assis com a irmã árvore.

E pareceu-me que o Poverello sorria para nós, envolvendo-nos no Seu abraço de luz!


Brakumoj

Ĉi-somere matene, malgraŭ la malfacilaĵoj kaj doloroj, mi forlasis la hejmon por tre mallonga promenado al la placo apud mia apartamentaro.

Delonge mi ne ricevis brakumon, krom la kisoj de la sunradioj kaj la gajeco de la birdetoj. Hodiaŭ venis al mi en la kapon ĉirkaŭbraki palmon, kiu staris majesta kaj bonveniga.

Dum kelkaj sekundoj, la dekstra brako forgesis pri la intensa doloro ĉiutaga, kaj mi sukcesis brakumi tian malglatan, sed ameman kaj refreŝigan trunkon. Magia momento!

Mi tuj ekpensis pri la rilato inter Sankta Francisko el Asizo al lia frato arbo.

Kaj ŝajnis al mi, ke la Poverello ridetis, nin envolvante  en Sian luman brakumon!

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 29/01/2021.

Brazilo


quarta-feira, 20 de janeiro de 2021

Brechó _ Brokantejo



Brechó

Quisera ter o talento de Machado de Assis para poder desvendar em palavras o buquê de sentimentos e emoções que recebeu minha alma naquela luminosa manhã de janeiro. 

Por causa da pandemia, raramente saio de casa, mas não pude recusar o convite daquela segunda-feira tão azul. Caminhando vagarosamente na amada pracinha do meu bairro, de repente parei para olhar um alegre ônibus estacionado frente às doces árvores da praça. Ele exibia prateleiras de livros, discos, objetos antigos. Uma espécie de brechó. 

Por alguns minutos meu olhar percorreu aquela feira à moda hippie. E eis que vejo ali o meu último livro de poemas bilíngues, Chão de pássaros_ Birda grundo, lançado em setembro de 2017. Novinho, uma criança de 4 anos apenas, a sorrir para o jardim urbano que gerou tantos versos. 

Perplexa, sem cerimônia, apontei o livro dizendo que eu era a autora. O vendedor sorriu admirado, quase não acreditando no meu grito. 

Bem, voltei para casa tentando definir os sentimentos. Depois minha ajudante voltou ao local para tirar uma foto do ônibus-brechó. Então o vendedor lhe disse que não venderia mais aquele livro. Pediu que ela me trouxesse o exemplar para um autógrafo. Seu nome: Zé do busão. 



Brokantejo 

Mi dezirus ekhavi la talenton de Machado de Assis por vorte malkaŝi la bukedon da sentoj kaj emocioj, kiun l’ animo ricevis en tiu hela januarmateno. 

Pro la pandemio, mi malofte forlasas la domon, sed mi ne povis rifuzi la inviton de tia bela blua lundo. Malrapide piedirante sur la trotuaro de la amata placo de mia kvartalo, mi subite ekhaltis por trarigardi gajan aŭtobuson parkitan antaŭ la dolĉaj arboj. Ĝi elmontris bretojn de libroj, diskoj, malnovaj objektoj. Speco de brokantejo. 

Dum kelkaj minutoj, mia rigardo trairis tiun hipi-modan foiron. Kaj jen mi ekvidas mian plej novan dulingvan poemaron, nome Chão de pássaros _ Birda grundo, lanĉitan en septembro 2017. Ankoraŭ freŝan, apenaŭ 4-jaran infanon, ridetantan al la urba ĝardeno, kiu ebligis tiom da versoj. 

Perpleksa, senceremonie, mi fingromontris la libron, dirante, ke mi estas ties aŭtoro. La brokantvendisto ridetis mirigite, preskaŭ ne kredante mian ekkrion. 

Nu, mi revenis hejmen cerbumante por difini la sentojn. Poste mia helpantino revenis al la loko por fari foton de la brokanteja aŭtobuso. Tiam la vendisto diris al ŝi, ke li ne volas plu vendi tiun libron. Li petis ŝin alporti al mi la ekzempleron por aŭtora surskribo. Lia nomo: Joĉjo el aŭtobusaĉo. 




Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 20/01/2021.
Brazilo


sábado, 21 de novembro de 2020

Vidas negras importam _ Nigrulaj vivoj gravas

 



Vidas negras importam 


No poema Procura da Poesia, já nos avisa Drummond: Não faças versos sobre acontecimentos. 

Não, não o farei Poeta! Não tenho a chave poética para decifrar o enigma de palavras imundas tais como ódio, racismo, crueldade, assassinato ... Todavia incomoda-me o silêncio. 

Na véspera do Dia da Consciência Negra, homens brancos exterminam um homem negro de 40 anos, num supermercado, e o crime ignóbil vem repercutir no noticiário midiático qual enredo macabro de uma novela de televisão. 

Qual é a cor moral da consciência? Somos uma família de almas multicores, herdeiras da Luz divina amorosamente infinita. 



Nigrulaj vivoj gravas 


En la poemo Serĉo pri poezio, Drummond nin avertas: Ne faru versojn pri okazaĵoj

Ne, mi ne tion faros, Poeto! Mi ne havas la poezian ŝlosilon por deĉifri la enigmon de malpuraj vortoj tiaj, kiaj malamo, rasismo, krueleco, murdo ... Tamen min ĝenas silento. 

Sojle de la nacia Tago de Negra Konscio, blankuloj ekstermis 40-jaran nigrulon en superbazaro, kaj la abomeninda krimo resonadas en la amaskomunikilaj novaĵoj, kiel makabra intrigo de televida sapopero. 

Kiu estas la morala koloro de konscienco? Ni estas familio de diverskoloraj animoj, heredantoj de la amsenfine dia Lumo. 



Maria Nazaré Laroca 
Juiz de Fora, 21/11/2020

domingo, 23 de agosto de 2020

Em recuperação _ Resaniĝante

 


Em recuperação

É domingo. Da janela do meu apartamento,  sinto o perfume da alegria do jovem que corre sem camisa na avenida, a despeito da pandemia. Eu, pássaro de asa quebrada, refém da gaiola de dores, construo minha própria alegria de vento e sol.

Alegria então é sentir os beijos dos raios de sol na pele, enquanto faço  exercícios de fisioterapia, sentada no sofá da sala invadida pela luz dourada da manhã de inverno.

Alegria é também sentir a vibração fraterna da voz do coração do amigo tão longe, e tão perto!

Mas felicidade mesmo só descobri quando mandei a dor embora – e ela ficou, posto que mais mansa um pouco... 

Então acendi no peito a estrela da esperança, bálsamo de amor que os ossos regenera e os pedaços da alma recupera, voltando o entusiasmo e o desejo de servir ao Esperanto!


Resaniĝante

Estas dimanĉo. Ĉe la fenestro de mia apartamento, mi povas flari la ĝojon de l' junulo kuranta sen ĉemizo sur l' avenuo, malgraŭ la pandemio. Mi, birdo kun rompita flugilo, ostaĝo de l’ kaĝo el doloro, ekkonstruas mian propran ĝojon fare de vento kaj suno.

Ĝojo do estas la kisoj de l’ sunradioj sur la haŭto, dum mi ekzerciĝas fizioterapie, kaj sidas sur la sofo de la ĉambro invadita de l’ ora lumo dum ĉi-vintra mateno.

Ankaŭ ĝojo estas senti la fratan vibradon de la voĉo de l' koro de l’ amiko tiel for, sed tiel proksime!

Sed feliĉon mem mi  trovis nur tiam, kiam  la doloron mi forsendis - sed ĝi restis tamen iom pli milda...  

Do mi eklumis la esperstelon, ambalzamon, kiu la ostojn rebonigas, kaj l’ animpecojn reakiras, revenante la entuziasma deziro servi al Esperanto!


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 23/08/2020. 

MG - Brazilo


terça-feira, 31 de março de 2020

Insulados _ Izolitaj



Insulados

Nessa pandemia planetária, nunca ficamos tão isolados e tão juntos.
Isolamento: palavra herdeira remota da latina insŭla, ilha, com passaporte francês isolement e italiano isolare.
“Nenhum homem é uma ilha”, filosofou John Donne, poeta inglês que inspirou Hemingway. Mas vale acrescentar outra voz a esse escrito: a do britânico Paul Gubbins, brilhante escritor esperantista que belamente concluiu: “nenhuma ilha é uma ilha”...
Então entra na roda o poeta ímpar, Fernando Pessoa, na pessoa de Bernardo Soares, que nos desconcerta com certeza:
“A liberdade é a possibilidade do isolamento. (...) Se te é impossível viver só, nasceste escravo.”
Enquanto isso, no Céu, Vinicius de Moraes e Tom Jobim continuam cantando:

“É impossível ser feliz sozinho”...


Izolitaj

En ĉi tiu planeda pandemio, ni neniam estis tiel izolitaj kaj tiel kune.
La portugala vorto isolamento (izoliĝo) estas malrekta heredanto de la latina insŭla, insulo, per la franca pasporto isolement, kaj la itala isolare.
"Neniu homo estas insulo", filozofiis John Donne, angla poeto, kiu inspiris Hemingway. Sed indas aldoni alian voĉon al ĉi tiu skribaĵo: tiun de la brito Paul Gubbins[1], genia esperantisto, kiu bele konkludis: "neniu insulo estas insulo" ...
Tiam la unika poeto, Fernando Pessoa, en la persono de Bernardo Soares, eniras en la rondon, kiu nin certe konfuzas:
"Libereco estas la ebleco de izoliĝo. (...) Se al vi neeblas vivi sola, vi naskiĝis sklavo."
Dume, en la Ĉielo, Vinicius de Moraes kaj Tom Jobim daŭre kantas: 

"Neeblas esti feliĉa sola...”

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 31/03/2020.

sábado, 14 de dezembro de 2019

Muito depois da Anunciação _ Longe post la Anonco



Muito depois da Anunciação

E o Anjo Gabriel, outrora mensageiro da alegria, aos pés de Maria, chora:
- Salve excelsa Senhora, Santa Mãe de Jesus!
- Por que essa tristeza, filho meu? – indaga com doçura a Mãe de todos nós.
Então, Gabriel, com humildade, narra-lhe a perplexidade quando de sua visita à Terra, em tempos de Natal...
- O mundo vive o delírio do consumo, sob o império da exótica figura de Papai Noel no coração das crianças.
Todos se presenteiam com avidez, esquecidos do presente do divino Aniversariante, raramente lembrado.
E, em resposta, a Rainha dos Anjos em voz cariciosa aduz, infundindo-lhe esperança:
- Gabriel, tenha bom ânimo! Jesus continua a trabalhar sem descanso pela paz no mundo, com olhar compassivo e infinito amor, a serviço da humanidade que se compraz ainda na infância espiritual.


Longe post la Anonco


Kaj jen l’ Anĝelo Gabrielo, iama mesaĝisto pri ĝojo, ploranta ĉe la piedoj de Maria:
- Saluton, sublima Sinjorino, sankta Patrino de Jesuo!
- Kial la malĝojo, mia filo? – dolĉe demandas la Patrino de ĉiuj ni.
Tiam Gabrielo humile rakontas sian fortan miron, kiam li vizitis la Teron dum kristnaska tempo.
- La mondo travivas la konsumdeliron  sub la regado de la ekzotika figuro de Sankta Nikolao en la koro de l’ infanoj .
Ĉiuj avide interŝanĝas kristnaskajn donacojn, senkonsidere la donacon al la dia Datrevenanto, malofte rememorata.
Kaj responde, la Reĝino de l’ Anĝeloj per karesa voĉo diras, inspirante al li esperon:
- Gabrielo, kuraĝu! Jesuo daŭre laboras sen ripozo celante la mondan pacon, per kompatema rigardo kaj senfina amo, je la servo de la homaro, kiu ankoraŭ plezuriĝas en spirita infanaĝo.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 14/12/2019

quarta-feira, 26 de junho de 2019

Dois casos verídicos _ Du veraj rakontoj


Dois casos verídicos

Noite fria e chuvosa. Frio e fome sentia aquele morador de rua.
Roupas e cabelos molhados, adentrou uma instituição religiosa que costumava distribuir alimentos aos necessitados.
Veio uma senhora e ofereceu-lhe um prato de sopa quente.
Então logo veio a recusa e o espanto:
- A senhora acha que eu sou lá homem de tomar sopa?!
                                                     *
Sábado de manhã. Ao entrar na padaria, a menina avistou uma pobre moradora de rua sentada na calçada próxima. Ao sair, a criança aproximou-se da pedinte e ofereceu-lhe um pão fresquinho. Então logo  veio a recusa e o espanto:
- Eu não como pão!

“São Vicente de Paulo, que tanto se dedicou aos pobres, afirmava que estes “eram muito exigentes e ingratos”.
(Joanna de Angelis / Divaldo Franco. In: Vida feliz)

Du veraj rakontoj

Malvarma kaj pluva vespero. Frostis kaj kaj malsatis tiu senhejmulo.
Kun vestaĵoj kaj hararoj malsekaj, li eniris religian institucion, kiu kutimis distribui manĝaĵojn al la bezonantoj.
Venis sinjorino, kaj proponis al li teleron da varma supo.
Tiam tuj venis la rifuzo kaj mirego:
- Ĉu vi pensas, ke mi estas kiel tiuj viraĉoj, kiuj manĝas supon?!
                                                     *
Sabate matene. Enirinte en la panvendejon, la knabino ekvidis malriĉan senhejmulinon sidantan sur la apuda trotuaro.
Foririnte, la infano alproksimiĝis al la almozpetantino, kaj proponis al ŝi freŝan panon. Tiam tuj venis la rifuzo kaj la mirego:
- Mi ne manĝas panon!

Sankta Vincento de Paŭlo, kiu tiel multe sin dediĉis al la malriĉuloj, diradis, ke ili “estas tre postulemaj kaj nedankemaj”.
(Joanna de Angelis/Divaldo Franco. El Vivo feliĉa)

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 26/06/2019.

terça-feira, 14 de agosto de 2018

O quarto _ La ĉambro





O quarto   
                                                                
Estou sentado em um barco azul, pairando sob um céu amarelo: meu pequeno quarto. Ele me aquece e anseia pela volúpia amorosa da coberta escarlate. No entanto, a esperança, inutilmente verde, não abre a janela.
Duas cadeiras vazias conversam em voz baixa. As imagens estão ansiosas para saltar das paredes e despedaçar-se na incerteza do chão. Apenas o sábio espelho compreende a solidão dos travesseiros.
As horas me entediam como moscas. Quem sou eu? Um poeta louco, cujos versos ninguém lê? Um pintor com um brilho incompreendido no olhar? Por que estou aqui? Aonde eu vou? Termine minha história ...

La ĉambro

Mi sidas en blua boato ŝvebanta sub flava ĉielo: jen mia eta dormoĉambro. Ĝi varmigas min, kaj sopiras la aman volupton de la skarlata kovrilo. Tamen espero ne malfermas la fenestron senutile verda.
Du malplenaj seĝoj interparolas silente. Bildoj avide emas eksalti de la muroj kaj disfrakasiĝi sur la malcerteco de la planko. Nur la saĝa spegulo komprenas la solecon de la kapkusenoj.

La horoj min enuigas, kiel muŝoj. Kiu mi estas? Ĉu freneza poeto, kies versojn neniu legas? Ĉu pentristo kun malkomprenita brilo en la okuloj? Kial mi estas ĉi tie? Kien mi iros? Finu vi mian rakonton...

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 14/08/2018.