Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

terça-feira, 26 de novembro de 2013

Apelo _ Alvoko




Apelo

Preciso acordar
a semente
do sol interno
que hiberna em mim.

A rotina omissa
alimenta-lhe o sono
de conforto.

Mas a transcendência
é a urgência maior
da minha sede.



Alvoko

Mi bezonas
veki la semon
de l’interna suno
ade dormanta
ene de mi.

La rutino silenta
ties komfortan
dormon nutras.

Sed transcendo
estas la plej granda urĝo
de mia vivsoifo.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 26/11/2013.

domingo, 17 de novembro de 2013

Relógio _ Horloĝo



Relógio

De chronos fendido
Acena kairós, oportuno
Momento que cintila.

Mas o Tempo se esfuma
Em sopro que atordoa
A sorte perdida.

E as horas escoam
As vozes do futuro
No passado nascidas.


Horloĝo

El Chronos fendita
Aperas Kairós, oportuna
Momento, kiu trembrilas.

Sed Tempo forfumiĝas
Per blovo, kiu konfuzas
La sorton perditan.

Kaj la horoj forfluigas
La voĉojn de l’ estonto
En estinto forĝitajn.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 17/11/2013.


quinta-feira, 14 de novembro de 2013

Melopeia _ Melopeo




Melopeia  

Astuta, a Musa rapta
a lira de Orfeu
e dedilha o encanto
do poema não escrito.

No reino do silêncio,
Eurídice ouve o canto,
e se permite banhar-se
na semântica desse amor
inefável que a revive.


Melopeo

Ruza, forrabas Muzo
la liron de Orfeo,
kaj la sorĉon ŝi plukas
de l’ ne  skribita poem’.

En la regno de l’ silent’,
la kanton Eŭridic’ aŭdas,
kaj baniĝi al si permesas
ene de l’ semantik’
de l’ neesprimebla am’
kiu ŝin revivigas.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 14/11/2013.

terça-feira, 5 de novembro de 2013

Luz _ Lumo





Luz

Prefiro beber
A ingenuidade das manhãs
Que não se importam
Com a renda amanhecida
Da minha pele.

E então despejam
Ouro em luz
Em cada ruga.

Assim de mim sou noiva,
Por mais que a noite 
Teime em roer meus sonhos.


Lumo

Mi preferas trinki
La naivajn matenojn,
Kiuj preteratentas
La maljunecan
Puntan haŭton.

Ĉar ili verŝas
Oran lumon
Sur la haŭtsulkojn.

Do mi estas tiel
De mi mem fianĉin’,
Kvankam la nokto
Insistadas ronĝi
Ĉiujn sonĝojn miajn.

Maria Nazaré de C. Laroca  
Juiz de Fora-Rio de Janeiro, 04/11/2013

Inocência _ Senkulpeco




Inocência

Eis que a infância
Surpreende-me
Em preto-e-branco
De fina organza.

E um doce mar
De eternidade
Invade-me
O ar em chamas.

Para a menina de dez anos,
A primeira comunhão
É certidão de santidade.

E o olhar ausente
Vislumbra estrelas
Onde o céu é verde
E um vento fácil
Beija-lhe os cabelos.



Senkulpeco

Jen l’ infanaĝo
Surprizanta min
Per delikata muslin’,
Nigra-blanke.   

Kaj dolĉa mar’
Farita el eternec’
Invadas aeron
Mian el flamoj.

Laŭ la dekjara knabin’,
La unua komuni’
Atestas sanktecon.

Kaj la fora rigard’  
Stelon videtas
Sur verda ĉielo
Kaj facila vento
Ŝiajn harojn kisas.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora - Rio, 04/11/2013.


domingo, 3 de novembro de 2013

Zumbis _ Zombioj




Estão eles todos mortos
Dentro da caixa de ossos:
Louco mistério móvel.

Estão eles todos cegos
Nessa procissão de egos
Devorados pelo século.

Estão eles todos surdos,
Todavia não são mudos
No abismo do absurdo.

Presa na algaravia
De furiosa desdita,
É grita que não agride.


Zombioj

Jen ili ĉiuj mortintoj
Ene de l’ skatol’ el  ostoj:
Freneza mister’ movebla.

Jen ili ĉiuj blindaj
En egoo-procesio
De l’ jarcento formanĝitaj.

Jen ili ĉiuj surdaj,
Sed ili ne estas mutaj
En l’ abism’ de absurd’.

Ene de galimati’
De furioza mizer’,
La kriego ne agresas.  

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 03/11/2013.

quinta-feira, 31 de outubro de 2013

Gratidão _ Dankemo







Crônica do cotidiano

Caminhando devagar, eu subia a avenida com duas sacolas pesadas. De repente, um carro de luxo estaciona. Um garoto logo salta, olha para mim e pergunta com naturalidade:
- Posso ajudar?
- Não, obrigada! - sorri surpresa.
A mãe do menino cumprimentou-me com o olhar discreto e afagou a cabeça do filho.
Continuei a caminhada pensando nas sementes de gentileza que costumam brotar na primavera da vida.

 Ĉiutaga kroniko

Malrapide, mi marŝadis sur la avenuo kun du pezaj mansakoj. Subite, venis luksa aŭto kaj parkis apude. Knabo tuj saltas, min ekrigardas kaj demandas spontaneece:
- Ĉu mi povas vin helpi?
- Ne, dankon! - mi ridetis surprizite.
La patrino de  l' knabo salutis min per diskreta rigardo kaj karesis la kapon de la filo.
Mi plue marŝis pensante pri la semoj de afableco, kiuj fojfoje ekburĝonas dum la printempo de l' vivo.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 31/10/2013.