Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

domingo, 19 de outubro de 2014

A pele que me habita _ La haŭto, kiu en mi loĝas



A pele que me habita


Eu canto a memória

da pele que me habita:

o manto que me protege

de externos danos.





É tela, é trama

que o tempo sulca

em ranhuras,

rasuras secretas

da alma,

indeléveis, pois
.




Risos, odores

perdidos,

da infância finda

naquele retrato

de domingo:

pai, mãe,

e três irmãos

pequenos.





Oh, pele menina:

sete anos

de idade!





Mas não é tarde,

para ouvir-lhe enfim

o grito rebelde

que me protege

de mim.





La haŭto, kiu en mi loĝas



Mi kantas la memoron

de l’ haŭto, kiu en mi loĝas:

la mantelon, kiu min ŝirmas

kontraŭ eksteraj damaĝoj;





Epidermon, teksaĵon,

kiun tempo plugas

per sulkoj,

sekretaj skrapoj

el l’ animo,

neforviŝeblaj, do.




Jen ridoj, odoroj

perditaj el infanaĝo

sur la dimanĉa portreto:

patro, patrino

kaj gefratoj etaj
.




Ho! Infana

haŭto:

sepjaraĝa...




Tamen finfine

ne malfruas

por ke mi aŭdu



Ĝian krion ribelan,

kiu kontraŭ mi

min protektas.


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 19/10/2014.

domingo, 12 de outubro de 2014

Poeta _ Poeto



"Eu canto porque o instante existe /e a minha vida está completa./Não sou alegre nem sou triste: sou poeta." 
(Motivo - Cecília Meireles)


Poeta

Não sei por que eu canto. 

Com a vida incompleta,

sou eterna criança 

ora alegre, ora triste,

a brincar de poeta.



“Mi kantas ĉar la momento ekzistas /kaj mia vivo estas kompleta./Mi ne ĝojas nek tristas: mi poetas.”  
(Motivo - Cecília Meireles) 



Poeto

Mi ne scias, kial mi kantas.

Pro vivo nekompleta

estas mi eterna infan’,

jen ĝoja jen trista,

kiu ludas poeton.


Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/10/2014.

domingo, 5 de outubro de 2014

Paineira rosa _ Rozkolora kapok-arbo




Paineira rosa 

Dia de eleição no Brasil. A caminho das urnas, deparo-me com majestosa beleza em verde e rosa. A paineira gigante rouba a cena na avenida, em Juiz de Fora. Não pede nada, mas já tem meu voto garantido.

Rozkolora kapok-arbo

Tago de balotado en Brazilo. Survoje al la baloturnoj, montriĝis al mi majesta verd-rozkolora belaĵo: la giganto kapok-arbo, kiu superbe reĝas suravenue en Juiz de Fora. Ĝi petas nenion, tamen ĝi ĵus gajnis mian voĉdonon.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 05/10/2014.

quinta-feira, 2 de outubro de 2014

Arte na praça _ Arto ĉe placo


                                                        Ricardo Barcellos (Juiz de Fora MG Brasil)


Arte na praça

E a arte agora
decidiu morar
na minha praça.

Banhado em cores,
o olhar inaugura
uma nova geometria
a cada passo.  

E o muro convida
a um mergulho
num mar de cores,
pleno de  humanidade.

Pena que os passantes
não  degustam
o recado de Nietzsche
grafado no muro:


“A arte existe
para que a realidade
não nos destrua”.

Sentir a praça
é felicidade pura.


Arto ĉe placo

Kaj nun Arto
decidis vivi
ĉe mia placo.

La muro invitas
ke oni dronu
en la  mar’ de koloroj,
plena de homeco.

Domaĝe, ke paŝantoj
ne haltas por ĝui
la mesaĝon de Nietzsche
sur la mura galerio:

“Arto ekzistas
 por ke la realo
 ne nin detruu”.

Senti la placon
estas pura feliĉo.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 02/10/2014.

sexta-feira, 26 de setembro de 2014

Teatro _ Teatro



Teatro

A alma cega à deriva,
na noite do drama, orbita
a própria insensatez.

Às vezes garimpa estrelas:
dançarinas que lhe escapam
como peixes delicados.

A alma cega só avista
espinhos em vez de rosas;
e no seu jardim satírico
todo dia um sonho  morre.


Teatro  

Sen celo flosanta
sur la nokt’ de l’ dram’,
anim’ blinda orbitas
malsaĝecon sian.   

Kelkfoje ĝi kaptas stelojn:
dancistinojn, kiuj eskapas
kiel fiŝoj delikataj.  

Blinda anim’ nur ekvidas  
dornojn anstataŭ rozojn:
sur sia ĝarden’ satira
ĉiutage sonĝo mortas.

Maria Nazaré de Carvalho Laroca
Juiz de Fora, 28/08/2014.

terça-feira, 23 de setembro de 2014

Roteiro _ Scenaro




Roteiro

Caminhar de manhã na praça ao lado do condomínio onde moro é como fazer parte do cenário de um filme que muda a cada instante. E cada vez mais me deixo envolver por esse pertencimento.
O cheiro doce do abacaxi à mostra na feirinha mistura-se ao silêncio das árvores que abraçam a algazarra dos passarinhos.
Na sombra do quiosque, um homem vende água de coco e a sensação de férias à beira-mar.
Crianças brincam com cães que correm enlouquecidos de alegria; pessoas caminham apressadas (outras correm) e não reparam no   azul intenso dessa manhã de primavera. 
A cada passo, meu olhar recorta uma emoção nova. Hoje me comoveu a cena de um jovem pai compenetrado, dando mamadeira ao bebê faminto. Mas nada se compara à ternura que senti ao ver um cão puxando as rodinhas atadas às patas traseiras, sob os cuidados atentos da dona. 


Scenaro

La matena piedirado sur la placo apud la apartamentaro tie, kie mi loĝas ŝajnas aparteni  al la scenejo de filmo, kiu ŝanĝiĝas ĉiumomente. Kaj pli kaj pli mi permesas al mi tian apartenon. 
La dolĉa odoro de ananaso ĉe foireto miksiĝas kun la silento de l’ arboj, kiuj brakumas la bruegon de birdaro.
Sub la ombro de kiosko, viro vendas kokosan akvon kaj la  impreson de ferioj ĉe marbordo.
Infanoj ludas kun hundoj, kiuj gaje kuras freneze; homoj marŝas haste (iuj kuras) kaj ili ne rimarkas la intensan bluon de la printempa mateno.
Je ĉiu paŝo, mia rigardo eltranĉas novan emocion. Hodiaŭ kortuŝis min la sceno de juna patro serioze nutranta per suĉbotelo la malsatan bebon.
Tamen nenio estas pli emocia ol la hundo trenanta radetojn ligitajn al ĝiaj malantaŭaj kruroj sub la atenta zorgo de la mastrino.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 23/09/2014.

segunda-feira, 15 de setembro de 2014

Erosão _ Erozio



Erosão

Proibir que o vento sopre
na ossatura da rocha?
Em vão tenta o poeta,
semeando  sonhos priscos
nas fendas  que a primavera
insiste em reflorir.


Erozio

Malpermesi, ke vent’ blovu
sur l’ ostaron de la roko?
Provas vane la poeto
semante malnovajn revojn
en fendojn kiujn printemp’
ja insistas revivigi.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 15/09/2014.