Mundo _ Mondo

Mundo

O grande historiador

Eric Hobsbawm

registrou, entre outras,

a Era das Revoluções

a Era dos Impérios ...



O mundo agora alcança

a Era dos Escândalos

cotidianos, em meio a muros

tribais feitos de loucura,

egoísmo e barbárie.



Urge alimentar as feras

do grande circo

das redes sociais:

morte da humanidade

do homem.



Mondo


La granda historiisto

Eric Hobsbawm

registris, inter aliaj,

l’ Eraon de l’ Revolucioj

l’ Eraon de l’ Imperioj ...



La mondo nun atingas

l’ Eraon de l’ Skandaloj

ĉiutagaj, meze al tribaj

muroj el frenezo, egoismo,

kaj barbareco.



Urĝas nutri la bestojn

de la granda cirko

de l’ sociaj retoj:

jen morto

de l’humaneco

homa.


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 04/02/2017.

Somere

Surstrandas

duonnudaj korpoj,

kiel ludantaj infanoj.

Jen glor' al vivo

de provizoraj 

anonimuloj!

Poezio cheestas,

kaj plagho shajnigas

homaranan egalecon.

Maria Nazaré Laroca

Kabo Frio, 04/01/2017.

Tatuagem _ Tatuaĵo

Tatuagem

O poeta cede

ao léxico 

que o persegue:

tribos desconexas

de raízes herméticas,

proféticas... Éticas?

Mas ele agora 

penetra na roda 

das metáforas

operárias,

em busca

da chave

que não é

a pedra

de Itabira...

Então o poeta  compreende

que o enigma

é flor que nasce

na pele do poema.

Tatuaĵo

La poeto cedas

al  leksiko,

kiu lin hantas:

senkoneksaj triboj

de hermetikaj radikoj,

profetaj... Ĉu etikaj?

Sed li nun eniras

en la rondon

de laboristaj

metaforoj,

serĉe de l' ŝlosilo,

kiu ne estas

la ŝtono de Itabira.

Kaj do la poeto

komprenas,

ke l' enigmo floras

sur la haŭto 

de l' poemo.

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 02/01/2017.

Festival _ Festivalo

Festival

O ano se despede 

da poesia em férias, 

mas deixou para mim 

um mistério que me basta:

o brilho líquido

desse mar intenso 

que cabe inteiro 

nos meus olhos.

Festivalo

La jaro adiauas

Poezion, kiu ferias, 

sed lasis al mi 

iun misteron,

kiu sufichas:

la likvan brilon 

de tiu intensa maro,

kiun la okuloj

tute enhavas.

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 30/12/2016.

Por enquanto _ Provizore

Por enquanto

Gosto de ler  poesia na praia; 

abro  um livro por dia,

 e liberto os poemas

que voam céleres para a água.

Então me dou conta

 da poética contemporânea 

hermética 

que decreta a morte

da transparência semântica:

Poesia não mais encanta,

decanta o cotidiano,

rasgando as entranhas óbvias 

das metáforas ingênuas.

Quem lê é malabarista

que  vence a luta

contra a astúcia 

da mimese oblíqua.

Mas de repente eis

a urgência de editar 

o oceano (que ora vejo!),

escavando as ondas

até encontrar a poeira

dos desertos que sangram

nas telas das tevês...

Poesia, então, para quê?

É melhor aprender a cozinhar

(pelo menos por enquanto !)

Provizore

Mi shatas legi poezion surstrande,

malfermante po unu libro chiutage, 

mi liberigas poemojn,

kiuj tuj flugas en akvon.

Kaj do mi ekrimarkas

la hermetikan nuntempan poetikon,

kiu dekretas la morton

de l’ semantika travideblo:

Poezio ne plu ravas,

ghi elpurigas la chiutagan vivon,

disshirante la evidentajn internajhojn

de l’ metaforoj naivaj.

Leganto estas jhonglisto,

kiu  venkas la lukton 

kontrau la ruzeco

de l’ oblikva "mimesis".

Sed tuj mi eksentas

la  urghon fasoni oceanon

(kiun nun mi vidas!)

fosante l’ondojn

ghis trovi la polvon

de l’ dezertoj sangantaj

sur l’ekranoj de l’  TV-oj...

Chu poezio do por kio?

Des pli bone eklerni la kuirarton!

(Almenau  portempe!)

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 29/12/2016.

Fim de ano _ Jarfino

Fim de ano

Automóveis

devoram a serra

rumo ao litoral,

onde a vida fica

entre parênteses.

Apesar da brisa

que desarruma

a luz desta manhã

costurada de azul,

dezembro ainda

se espanta 

com retalhos 

de memória.

E a história

se repete

sem concessões.

Jarfino

La montaron

automobiloj formanghas

survoje al marbordo,

kie vivo kushas

parenteze. 

Malgrau la brizo,

kiu malfaras la lumon

de chi tiu mateno

kudrita en bluo,

ankorau miras

Decembro

pro eroj da memoro.

Kaj ripetighas

la historio

sen koncedoj.

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 27/12/2016.

Pausa _ Paŭzo

Pausa

Neste santuário,

por um tempo,

fecho a janela

ruidosa do mundo.

Um silêncio verde

rege o trinado

de pássaros afinados.

Árvores muitas

ensaiam com graça

um balé invisível.

No açude brincam

famílias de patos;

e peixes desafiam

pescadores inábeis.

No pasto, vacas,

bois, cavalos,

simplesmente

existem.

E eu, então,

sou paz apenas,

sorvendo a liberdade

que não cabe neste poema.

Maria Nazaré Laroca

Hotel-fazenda Pousada Canário da Terra (Rio Novo).

Em 10/12/2016.

Paŭzo

En ĉi tiu sanktejo

dum kelka tempo

mi fermas la bruan

fenestron de l’ mondo.

Verda silento

direktas la trilon

de agordaj birdoj.

Arboj multaj

gracie preparas

nevideblan

baleton.

Ĉe lago ludas

familioj de anasoj,

kaj fiŝoj defias

mallertajn fiŝkaptistojn.

En  paŝtejo, bovinoj,

bovoj kaj  ĉevaloj,

simple ekzistas.

Kaj do mi fariĝas paco,

trinkante la liberon,

kiu transpasas

ĉi tiun poemon.

Bienhotelo Kanario el grundo (Nova Rivero).