Por uns instantes
Deixo-me
engolir
Pela engrenagem
Da linha amarela
Do metrô: Cinderela
Operária de devaneios.
Pela engrenagem
Da linha amarela
Do metrô: Cinderela
Operária de devaneios.
As
escadas rolantes
Duplas serpenteiam
Em longas caudas
De cinco voltas.
E a cada segundo eclode
Uma avalanche
De braços, pernas
E cabeças submersas
Em seus enigmas.
Duplas serpenteiam
Em longas caudas
De cinco voltas.
E a cada segundo eclode
Uma avalanche
De braços, pernas
E cabeças submersas
Em seus enigmas.
Ouço um
grito então
De humanidade
Em meu silêncio mecanizado;
E por um momento consigo
Amar aquela multidão.
De humanidade
Em meu silêncio mecanizado;
E por um momento consigo
Amar aquela multidão.
Maria
Nazaré de C. Laroca
São Paulo, 28/02/2013
São Paulo, 28/02/2013
Metrostacio
Paulista
Dum
kelka tempo
Mi staras ĉe l’engluto
De l’ meĥanismo
De l’ flava metrolinio:
Kiel Cindrulino
Laboranta revojn.
Mi staras ĉe l’engluto
De l’ meĥanismo
De l’ flava metrolinio:
Kiel Cindrulino
Laboranta revojn.
Rulŝtuparoj
duope
Serpentas rondveture
Per kvin longaj vostoj.
Kaj ĉiusekunde
Ekaperas lavango
Je brakoj, kruroj
Kaj kapoj enmergitaj
En enigmojn.
Serpentas rondveture
Per kvin longaj vostoj.
Kaj ĉiusekunde
Ekaperas lavango
Je brakoj, kruroj
Kaj kapoj enmergitaj
En enigmojn.
Tiam mi
ekaŭdas krion
El humaneca sento
En robota silento mia;
Kaj momente mi sukcesas ami
Homamason tian.
El humaneca sento
En robota silento mia;
Kaj momente mi sukcesas ami
Homamason tian.
Maria
Nazaré de C. Laroca
São Paulo, 28/02/2013
São Paulo, 28/02/2013
Perfekta poezia esprimo pri la angoro en grandaj urboj. Kun ama transcendo.
ResponderExcluirGostei muito, Nazaré. Especialmente da última estrofe: "silêncio mecanizado" é uma boa expressão para descrever a multidão que passa. Parabéns!
ResponderExcluirQue lindo como você finalizou!!! :)
ResponderExcluirAmikino Maria, vi sukcesis elpoeziigi ŝajne sensenteman urban popolamasaĵon. Mi ne sukcesus fari tian rimarkon meze de tiel intensa ir-revena socia agitiĝo. Gratulon!
ResponderExcluir