Mistero estas, ke ni estas ne nur raciaj, sed ankaŭ poeziebriaj:)Homo estas ne nur logika, sed ankaŭ plena de sentoj. Kaj kiel ni scias, ne ĉiuj sentoj klarigeblas, la plej granda mistero estas certe la amo. Ĝi memorigas nin, ke ni estas pli ol nur maŝinoj.
Bela vortludo! Via kreivo estas ja senfina!
ResponderExcluirPli ol vortludo, la aludo al la mistero mem de Poezio - surprizigo alloga. Gratulon!
ResponderExcluirKiam ni estas antaü Arta verko, ni silentas cxar silento diras tion kion ni ne sukcesas.
ResponderExcluirMistero estas, ke ni estas ne nur raciaj, sed ankaŭ poeziebriaj:)Homo estas ne nur logika, sed ankaŭ plena de sentoj. Kaj kiel ni scias, ne ĉiuj sentoj klarigeblas, la plej granda mistero estas certe la amo. Ĝi memorigas nin, ke ni estas pli ol nur maŝinoj.
ResponderExcluirBela, forta metaforo: "dia orbito" kiel ejo por Poezio. Mirakle, ke en tia eta poemo staras tion da pensoj.
ResponderExcluirBelega!!! Aloísio Sartorato
ResponderExcluirMaria Nazaré, vi en via poemeto brilas kiel la suno.
ResponderExcluirMi en la mallumo ploras.