No meio do caminho tinha
um cão;
e ele dormia a sua
liberdade, atravessado
no chão alegre de sol
dessa manhã fria de maio.
Sem pedir licença, sem perguntar
se incomodava;
aliás nem sabia disso: ele
simplesmente existia.
Sur la mezo de l’ vojo
kuŝis hundo
Sur la mezo de l’ vojo
kuŝis dormanta hundo;
kaj
tute senĝene ĝi endormigis sian liberecon
sur la sungaja grundo de
l’ malvarma mateno maja.
Al ni ĝi ne petis
permeson, ĝi demandis nenion;
fakte ĝi eĉ pri ĝeno ne scias:
ĝi tutsimple ekzistis tie.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 23/05/2015.