Apelo
Preciso acordar
a semente
do sol interno
que hiberna em mim.
A rotina omissa
alimenta-lhe o sono
de conforto.
Mas a transcendência
é a urgência maior
da minha sede.
Alvoko
Mi bezonas
veki la semon
de l’interna suno
ade dormanta
ene de mi.
La rutino silenta
ties komfortan
dormon nutras.
Sed transcendo
estas la plej granda urĝo
de mia vivsoifo.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 26/11/2013.
Bela. Chu la Poezio mem ne estas ia transcendo?
ResponderExcluirPaulo anticipis mian demandon, poetino. Tia semo jam farigxis je fronda kaj fruktodona arbo...
ResponderExcluirGratulon
Karulino mia,
ResponderExcluirNi, kiuj konas vin, ĉiam vidas (kaj spertas) la internan sunon en vi. Ĝi ĉiam brilas!
ame,
via Steĉjo
Vi transcendas! Vi obeas Jesuon: "...via lumo lumu antaŭ homoj..." (Mat, 5: 16)
ResponderExcluirPassini
Lindo!!!!! Adorei a forma como escreveu e colocou os sentimentos! :) Ótimo!
ResponderExcluirRutino, dormo, komforto, sed samtempe espero pri vekiĝo: vivsoifo estas vivo. Simple. Kiu dormas? Kiu vekiĝas?
ResponderExcluirLegi poemon estas cxiam vera plezuro al la animo, see relegi antkvan poemoj egalvaloras viziti malnovan amikon kiun ni delinge ne vidas...
ResponderExcluirPli ol viajn vortojn, mi ŝategas viajn ideojn!
ResponderExcluir