Sem limites
Infinita é a liberdade
do meu pensar, pois sou
eu
um pensamento de Deus.
Vivo na casa mental
de mil janelas que
sonham...
e o mar fica no quintal
a desenhar horizontes.
Senlime
Senfina estas libero
de mia penso: mi estas
kreita pensad’ de Dio.
Mi loĝas en mensa domo
el mil fenestroj
revantaj...
kaj maro ĉeestas korte
desegnante horizontojn.
Ai! Deus meu! Falar o que?
ResponderExcluirNão saberia, amiga querida.
Essa imagem é tão bela que as palavras voam aos mais diferentes lugares, tentando traduzir o que o olhar quer dizer.
"Mil fenestroj revantaj" estas forta metaforo. Kia bela metafizika poemo!
ResponderExcluirGratulon Maria Nazaré. Fakte nur en sia plej intima domo oni kapablas sperti kiom senmezure la vivo grandas, en ni kaj por ni!
ResponderExcluir[ Lasu min malkovri mian preferatan fenestron tie... Jes, nepre tiu, kun korta maro! ]
Unu plia delikateco poeziforme. Maro desegnanta horizonton, jen senlima vssteco dia. Bele!
ResponderExcluirVasteco - tion mi celis.
ResponderExcluirBelega filozofia kaj poezia ideo. Koran dankon pro via arta donaco, kara Nazaré.
ResponderExcluir