Macro e
micro
Uma
cena me comove:
sete formigas arrastam
um amendoim pesado
naquele piso enorme.
Então penso no cosmo
na grandeza da Ordem...
A Força move as formigas
e é a mesma que atrai
estrelas e galáxias.
Makro kaj mikro
Jen kortuŝas min sceno:
sep formiketoj trenas
tre pezan arakidon
sur la planko grandega.
Do mi pripensas la kosmon
kaj la grandecon de l’ Ordo...
Forto movas la formikojn
ankaŭ same ĝi altiras
la stelojn kaj galaksiojn.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 13/07/2015.
Sagha estas Poeta rigardo, kiu vidas etan kaj transvidas egan. Kaj ke chiom estas la samo, en la senfino.
ResponderExcluirTre bela poemeto!
ResponderExcluirDankon!
Feliĉaj estas tiuj kiuj jam akiris tiun saĝecon...
ResponderExcluirO poema é uma semente
ResponderExcluirvoa nos dedos do vento;
destina-se a germinar
no peito do seu leitor.
Bela poezia pripenso pri la kosma ordo.
ResponderExcluirNi ĉiuj, homoj, formikoj kaj aliaj estas por eterne gvidataj de Tiu nemezurebla Forto/Energio. Ni kaj la ceteraj estas nur unu kun Dio. Ni vivas, laboras kaj racias ene de Tiu Kiu kreis la Universon. Kisojn, aminda amikino.
ResponderExcluir