Ilusão
Estou na praia.
O ano se despede
em dores e festas.
E o mar
prossegue
com tédio
o seu ofício.
Eis que a noite
estremece;
e percebo a lua
cheia vestida de sol.
Com enlevo,
meu pensar flutua
nessa luz dourada
a sustentar a falsa
majestade da lua,
que reflete solitária
o brilho da estrela
solar.
Iluzio
Mi estas ĉe'l plaĝo.
La jaro adiaŭas
per doloroj kaj festoj.
Kaj la maro
daŭrigas
kun enuo
sian laboradon...
Jen la nokto
ektremas
kaj mi ekvidas
la plenlunon
vestitan per suno.
Kun ĝuo
la penso ŝvebas
en tiu ora lumo
nutranta la falsan
majeston de l' luno,
kiu solece reflektas
la brilon de la suna stelo.
Maria Nazaré Laroca
Cabo Frio, 26/12/2015.
La maro ĉiam inspiras la poeton. Belega estas "por nluno vestita per suno"!
ResponderExcluirBelega estas "plenluno vestita per suno"
ResponderExcluirSuno reĝas, sed luno majestas plena, el suno sin vestas. Malantaŭ majesto, vi, Poeto, ekestas. Plene. Brile. Ĉu iluzio? Ja Poezio! Gratulon, Nazaré.
ResponderExcluirEis a lição perfeita da harmonia existente na Natureza há milênios cumprindo as Leis de Deus.
ResponderExcluirE entre a lua e o sol a cumplicidade perfeita dos amantes.
Klara diferenco inter observado fare de nura astronomo kaj de poeto...
ResponderExcluirPASSINI
Este comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirKvankam al ni lumon iluzie luno montras, estas en gxi nedefinebla beleco, kiun ni cxiuj ( kiuj ankaux - eble ankoraux - mankas propran kaj dauxran lumon) devas havi kiel ekzemplo: ni ankaux povas lumi prunteprenante el nia Suno, dum propran ne havas lumon. --- Fabio Fortes
ResponderExcluirNazinha, o mar e a lua realmente te deixam inspirada a tal ponto que fazem você criar algo tão bonito assim.
ResponderExcluirQue beleza !