Contraponto
Abro as janelas da manhã,
e a alegria do sol
inunda-me a sala
com a esperança azul
do eterno céu de maio.
Refém da pandemia,
sinto-me flutuar
num espaço sem tempo;
música e livros me nutrem
a solitude em forma de poesia.
La fenestrojn de l' maten'
mi tute malfermas,
kaj la ĝojo de l' suno
la ĉambron inundas
per l'espero blua
de l'eterna maja ĉielo.
Ostaĝo de l' pandemio,
mi ŝvebas en sentempa spaco;
per muziko kaj libroj mi nutras
l'izoliĝon sub la formo de poezio.
Maria Nazaré Laroca
Em 1º de maio de 2020.
Juiz de Fora - Brazilo
En izoliĝo, la Poeto estas privilegia: lin luls kaj protektas la Poezio mem!
ResponderExcluirlulas
ResponderExcluirDio mia !! Via tago estas bela, plena da amo kaj amikoj!
ResponderExcluirKonsolas nin la ebleco rajdi libere per tiuj vigoraj versoj, magia cxevalo, kiu kondukas nian animon super tiuj kruelaj momentoj.
ResponderExcluir