Conversa pra joelho dormir / Parolado por endormigi genuojn

Conversa pra joelho dormir

Oh, meus joelhos! Condição imprescindível da minha  verticalidade flexível ...

Às vezes indecisos, ajoelhados; às vezes corajosos, circunflexos, enlaçados com outros joelhos em entrelaço de amor...

Oh, meus joelhos! Tenho um amigo que os considera belos e sensuais... E eu até gosto disso...

Nus, bronzeados, expostos, movem-se inteligentes na aridez da floresta urbana: em elevadores, bancos, cinemas, universidades e shoppings...
Oh,  pobres joelhos, feridos, fora de combate... Agora repousam em gelo de dor e dormem sob o sol de inverno, sonhando com  tempos de dança, em ritmo de alegria.

                      (Maria Nazaré de Carvalho Laroca    Juiz de Fora  - 2003)

Parolado por endormigi genuojn

Ho, miaj genuoj! Nemalhaveblaj iloj de mia  fleksebla vertikalkondiĉo...
Kelkfoje nedecidemaj, genufleksaj; kelkfoje kuraĝaj, cirkunfleksaj, kun aliaj genuoj interplektitaj en ĉirkaŭpremo de amo...
Ho, miaj genuoj! Mi havas amikon kiu ilin konsideras belaj kaj voluptemaj... Kaj eĉ mi tion ŝatas...
Nudaj genuoj sunbrunigitaj, ekspoziciitaj, moviĝas inteligente tra la troseka arbaro urba: en liftoj, bankoj, kinejoj, universitatoj kaj komercaj centroj...
Ho,  povraj, vunditaj genuoj... eksterbatale. Ili ripozas nun sub glacia doloro kaj dormas  vintrosune, revante pri la dancotempoj, ĝojritme...
   

                      (Maria Nazaré de Carvalho Laroca    Juiz de Fora  - 2003)