Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

quinta-feira, 1 de maio de 2014

Crise _ Krizo




Crise

Emudeceu o aedo,
desencantou-se a lira.
Por que ainda escrevo
se tudo já foi dito?

Quisera ter a verve
sublime de Petrarca
para o Amor louvar.

Meu coração, porém,
mais pensa do que sente,
nesse deserto ingente.

Não se perfura a gota
d’água que tremula
na folha nua ao sol.

Mas na leira da palavra,
a poesia escava
a aurora que acende
minha derradeira rosa.



Krizo

Poeto silentiĝis
per liro elreviĝinta.
Kial mi ankoraŭ verkas
se ĉio jam diritas?

Mi dezirus la vervon
subliman de  Petrarko,
por ke al Amo laŭdu.  

Mia koro, tamen,
pensas pli ol sentas,
en ĉi dezerto ega.

Neeblas bori  guton
de l’ akvo, kiu flirtas
sur nuda  foli’ je sun'.

Sed tra sulkoj de l’ vort’,
la poezi’ disfosas
l’aŭroron, kiu lumigas
la vere lastan rozon.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 01/05/2014.


4 comentários:

Blogdopaulo disse...

Kiaj belaj versoj. "tra sulkoj de l' vort' la poezi' disfosas l' auroron" : belege!

Lírica disse...

"Neeblas bori guton de l' akvo" kiel ankau neeblas detrui sableron ecx sub la plej potenta homa forto. Cxu eblus mutigi la liron kaj la poetojn? Mi dubas.
Poetoj inventas vortojn cxar ili havas certecon ke la amsento neniam mortos.

Paulo P Nascentes disse...

Metapoesia vigorosa. Que poeta nunca supôs finita sua ligação com a fonte? Mas, a fonte infinita responde, se a sinceridade grita: onde?

Anônimo disse...

Bele. Ĉu tiu poemo aperis ankaŭ en tiu poemaro:
http://katalogo.uea.org?inf=2692
?
Kiuj ankoraŭ?