quarta-feira, 12 de novembro de 2014

Lotusfloro



Serĉante lumon, 
floras lotusfloro
sur akvo ŝlimeja.  

Kvazaŭ perloj,
brilaj akvaj gutoj
forglitas de l’ folioj,  
kiuj ĉiam puras.

Mia anim’ sopiras
al la nobleco humila
de l’ lotusaj floroj,
kiuj marĉon lumigas
per servad' al Dio.


Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/11/2014.
às

8 comentários:

  1. Lírica12 de novembro de 2014 às 21:10

    Kia delikateco, amikino!
    Foje viaj versoj vestas la lotusajn florojn, foje ili vestas viajn versojn

    ResponderExcluir
  2. Blogdopaulo13 de novembro de 2014 às 05:48

    Floroj, kiuj estas vivantaj poemoj; poemo, kiu estas bonodora floro.

    ResponderExcluir
  3. Paulo P Nascentes13 de novembro de 2014 às 09:15

    Poezia arto rekreas el ĉio lumon. El lumo gutas poezio. Bela florpoemo!

    ResponderExcluir
  4. Angel Arquillos López18 de novembro de 2014 às 09:03

    Belega versaĵo pri lotusfloro, gratulon, kara.

    ResponderExcluir
  5. Unknown24 de novembro de 2014 às 13:14

    Tre bela kaj signifoplena poemo pri la lotusfloro, kara Nazaré ♥

    ResponderExcluir
  6. Unknown8 de dezembro de 2014 às 06:08

    Tre placxas al mi! Saluton

    ResponderExcluir
  7. Anônimo8 de outubro de 2015 às 11:37

    Ekde kiam mi legis vian poemon, mia animo lotusfloras.
    Karino, vi loĝas en mia koro.
    Kisojn.

    ResponderExcluir
  8. Unknown14 de março de 2016 às 14:21

    Tre bona!

    ResponderExcluir