Inverno
A dor
congelou o meu setembro
tão
cor-de-rosa outrora...
Dias
sem cor lamentam-se
e escorrem
pela vidraça,
que
me permite olhar
a
praça, distante agora,
como
um filme em preto-e-branco.
Mas
o anjo da esperança,
pelas
páginas do Evangelho,
em resposta
a lágrimas e preces,
complacente
cantou-nos aos ouvidos:
-Rejubila-te,
querida!
Não
tarda a primavera!
Vintro
La
doloro frostigis
mian
septembron
iam tiel rozkoloran...
Senkoloraj
tagoj lamentas,
kaj
fluas tra l’ fenestro,
kiu
min rigardi permesas
la nun
malproksiman placon,
kiel
nigra-blankan filmon.
Sed
l’ anĝelo de l’ espero,
el la
paĝoj de l’ Evangelio,
responde
al larmoj kaj preĝoj,
indulgema
kantis al oreloj niaj:
"Ĝojegu,
karulino!"
Ne malfruos
printempo!
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/09/2018.
Belega kanto pri stoikeco kaj kuraĝo fronte al severa sufero. Al vera Poeto neniam mankas Espero.
ResponderExcluirAl vera Poeto esperplenon dolorpikiloj donas. Aldone parfumitaj poezifloroj eliras el Senkorpa Mistera Loĝejo kaj poemforme donacon portas al ĉies vivo.
ResponderExcluirBenditos sejam aqueles que semeiam flores, versos e beleza.
ResponderExcluirFelizes os que sabem receber essas doações divinas.
É muita lindeza! Maravilhoso!
ResponderExcluirEstá muito bonito!!! Parabéns, Nazaré.
ResponderExcluirMuito lindo Nazaré
ResponderExcluirCOMO TUDO O QUE VC FAZ
Obrigada por enviar essa jóia
Doloroj kaj Ĝojoj apartenas al nia vivado kaj vi mirinde transformas tiujn sentojn je belaj vortoj kiuj kortuŝas nin. Dankon!
ResponderExcluir