À árvore professora
Do alto do apartamento,
assisto à lição divina
de uma árvore sem lamento
cumprir, fiel, nobre sina.
Depois das folhas podadas,
ela secou a morrer...
Fiquei a sofrer sem nada
que a pudesse socorrer.
Mas eis que abro a janela,
e que surpresa mais bela:
os verdes ramos em flor,
a vida doando amor!
Al la instruanta arbo
De l’ supra apartamento,
dian lecionon mi spektas
de ĉi neplendema arbo
plenumanta noblan sorton.
Post la pritondo folia
ĝi sekiĝis por ekmorti ...
Mi suferis ĉar nenion
povis mi ekfari helpe.
Sed mi malfermas fenestron,
kaj kia bela surprizo:
la verdaj branĉoj florantaj,
jen amon donanta vivo!
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 15/10/2021.
Brazilo
Arbo kaj Poeto estas fratoj: ambaŭ folias, floras, fruktas, prenante nutraĵon el la profundo de la grundo.
ResponderExcluirRenaskiĝo estas lernado kaj instruado de amo!
ResponderExcluirDankon Nazaré !
Seu poema lembrou-me a Parábola do Semeador, querida...
ResponderExcluirLições amigas dentro de milenares lições a lembrar-nos que a vida traz em seu bojo a esperança e esta por sua vez, nos faz renascer a cada poda que sofremos diante da morte.
https://paposnascentes.com diz: cê vi floru kaj fruku la plurdimensia arbo, kiu vi estas!
ResponderExcluir