Gramática
Eis que o poeta sem meta
joga fora a metáfora,
e se propõe a criar
um poema sem poesia,
apenas com a morfologia
de palavras assustadas
pelo corte radical
na sincronia da vida.
Convém sussurrar com jeito
que o sufixo é o sujeito
de toda essa litania.
Então assim sofre a dor,
sofredora que merece;
educa a dor com mestria,
e ama a dor, doce amante
do que também cria a dor.
Gramatiko
Jen la sencela poeto,
kiu metaforon forĵetas,
kaj al si proponas krei
poemon sen poezio,
nur per la morfologio
de la timigitaj vortoj
pro la radikala tranĉo
en la sinkrono de l’ vivo.
Estas bone flustri bele,
ke la sufikso subjektas
en ĉi tuta litanio
(verkita portugallingve).
Do tiel dolor’ suferas,
ĝi meritas la suferon;
majstre edukas dolor',
kaj dolor’ amas, amante
ankaŭ la dolorkreanton.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 24/10/2021.
Brazilo
O Real em poesia. Lindo!
ResponderExcluirHo, kia inspiroplena poemo! Male ol sugestite, plena de Poezio!
ResponderExcluirE segues pela mão da Poesia vida a fora convidando-nos a seguir contigo.
ResponderExcluirE seguimos, te aplaudindo, te abraçando e dizendo de coração sm oração: confia, amiga! Vai passar
Kiel kutime, vi maksimumas.
ResponderExcluirLuiz Duarte
Poeto sin proponas "krei poemon sen poezio". Kaze de tiu poemo, la tiel nomata "sencela poeto" tute fiaskas, ĉar abundas altkvalita poezio en ĝi. Tio nur konfirmas faman verson de Fernando Pessoa: "la poeto estas ŝajniganto/ ŝajnigas tiom perfekte,/ ke ja ŝajnigas doloron/ la dolor', kiun li ja sentas"...
ResponderExcluir