Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

sexta-feira, 8 de outubro de 2021

Grito _ Ekkrio


 

Grito

Que alma é essa,

crua rocha que provoca

a fúria do oceano

a estilhaçar-lhe as arestas

 de orgulho e desenganos?

 

Que alma é essa,

sem o abraço da poesia,

só a vagar distraída,

tão carente de blandícias?


Ekkrio

Kia animo esta tia,

kruda roko, kiu alfrontas

la furiozon de l’ oceano,

kiu disrompas al ĝi la eĝojn

de l’ orgojlo kaj elreviĝoj?

 

Kia animo estas tia,

sen la brakum’ de l’ poezio,

kaj distrita vagas tiel

mankhava pri mildeco?


Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 08/10/2021.

Brazilo 

4 comentários:

Blogdopaulo disse...

Jen la animo de homo! Kia bela figuro, kaj tragika kaj dolcha!

Paulo P Nascentes disse...

Oceano, jen profundo de animo, "anima-animus", ene de ni, kiu disrompas kaj la eĝojn kaj la rokon de egoo, cele al konscia integriĝo en la Tutecon de Si-mem, reprezento de "Imago Dei". Kiel rolas Arto kaj Poezio en tia homa aliiĝo?

Lírica disse...

Ŝajnas ia vulkana erupcio kiu detruas, timigas, tamen poste produktas belegajn naturajn specimenojn kiuj ravigas nin...
Jen poetoj, jen poezio!
Dankon, amikino kara!

André Luiz Vianna disse...

Belíssimo poema! Parabéns Nazaré!!! Que almas são essas, duras como a rocha?! São as almas dos homens. Obrigado e um forte abraço.