Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

quinta-feira, 21 de março de 2013

Liberdade / Libereco



Liberdade

Há muito
existo em mim
e  me visto
jardineiro
e jardim:

meu corpo
é passageiro
que levo 
com zelo
aonde quero
no  aconchego
de minha
companhia. 



Libereco

Jen de longe
mi ekzistas
ĉe mi, vestita  
kiel ĝardenist’
kaj ĝarden’:

nedaŭran
mian korpon
kun amo
mi gvidas
kien mi volas
ĉe l’ komforto
de l’ akompano
mia mem.


Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 21 /03/2013.


segunda-feira, 11 de março de 2013

E-renkonto en Loreno




Tradicie kaj gracie,

En la Paraiba

Val’ floras Loreno:

Urbo kulturplena,

Kie verde flamas

La koro plej klera

 

De poetanima

Elstara kuracisto,

Nobela giganto,

Kiu tre bataleme

Vivigas Esperanton.

 

Sessilabas nomo lia,

Paŭlo Sergio Viana,

Kiel vers’ poezia.

 

La 10-an de Marto 2013,

Li inaŭguris historian

Esperantan renkonton

Tute neforgeseblan

Al ĉiuj koroj niaj.
 

Maria Nazaré de C. Laroca
San-Paŭlo, 11/03/2013.

terça-feira, 5 de março de 2013

San-Paŭlo





                                    MASP - Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand




L’ aero de mia urbo
malpli pezas ol la via.
Eĉ  sub  plej varma  suno
la vento  ĉiam zefiras,
kaj vilaĝe glatas vivo.


Kvazaŭ  ebria efiko
mi  ankoraŭ kapturniĝas
pro l’ ekscita rememoro   
de  ekĝojaj  korfrapoj
eĉ pro nura ekrigardo 
al  tia mirega ĉarmo
de via fama avenuo.

L’ aero de mia urbo
malpli pezas ol la via
sed soifas  kulturon
animo enlanda mia.


Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 05/03/2013



segunda-feira, 4 de março de 2013

Conexão / Konektado

Conexão

Na selva escura
Da lavoura literária,
A criatura cria
E atura palavras
Ainda não ditas.

Com razão e rasura,
A palavra escrita
Lavra a metáfora

E ainda se enternece
Com a poética prosa
De Gertrude Stein:
”Uma rosa é uma rosa
É uma rosa”... Outrora

E hoje, é difícil amar
Uma única pessoa
Cheia de pessoas.
Mais fácil: o rosto
Apressado e sem nome
Da humanidade.


MNCL São Paulo, 03/03/2013
Konektado

En la ĝangal’ malhela
de l’ plugad’ beletra
kreas krea kreito
kaj  vortojn toleras
ankoraŭ  nediritajn .

Prave malgraŭ  makul’,
la vorto skribita
metaforon ĉizas

Kaj ĝi ankoraŭ sin kortuŝas
pro l’ poezia prozo
de Gertrude Stein:
"Rozo estas rozo
 estas rozo "... Iam

Kaj hodiaŭ,
malfacilas  ami
unu solan personon
plenan  je  aliulaj.
Plej facile ami la vizaĝon
anoniman kaj hasteman
de l’ tuta homaro.

MNCL Juiz de Fora, 04/03/2013

domingo, 3 de março de 2013

Conexão


Na selva escura


Da lavoura literária,

A criatura cria

E atura palavras

Ainda não ditas.
 

Com razão e rasura,

A palavra escrita

Lavra a metáfora

E ainda se enternece

Com a poética prosa

De Gertrude Stein:

”Uma rosa é uma rosa

É uma rosa”... Outrora
 

E hoje, é difícil amar

Uma única pessoa

Cheia de pessoas.

Mais fácil: o rosto

Apressado e sem nome

Da humanidade.

 

Maria Nazaré de C. Laroca

São Paulo, 03/03/2013.

sexta-feira, 1 de março de 2013

Estação Paulista _ Metrostacio Paulista




Por uns instantes
Deixo-me engolir
Pela engrenagem
Da linha amarela
Do metrô: Cinderela
Operária de devaneios. 

As escadas rolantes
Duplas serpenteiam
Em longas caudas
De cinco voltas.
E a cada segundo eclode
Uma avalanche
De braços, pernas
E cabeças submersas
Em seus enigmas. 

Ouço um grito então
De humanidade
Em meu silêncio mecanizado;
E por um momento consigo
Amar aquela multidão.
Maria Nazaré de C. Laroca

São Paulo, 28/02/2013


Metrostacio Paulista
Dum kelka tempo
Mi staras ĉe l’engluto
De l’ meĥanismo
De l’ flava metrolinio:
Kiel Cindrulino
Laboranta revojn.
Rulŝtuparoj duope
Serpentas rondveture
Per kvin longaj vostoj.
Kaj ĉiusekunde
Ekaperas lavango
Je brakoj, kruroj
Kaj kapoj enmergitaj
En enigmojn.
Tiam mi ekaŭdas krion
El humaneca sento
En robota silento mia;
Kaj momente mi sukcesas ami
Homamason tian.
Maria Nazaré de C. Laroca
São Paulo, 28/02/2013

domingo, 24 de fevereiro de 2013

Confidências _ Konfidencoj


 Confidências

É preciso desarmar o olho e permitir-se a entrega com simplicidade. Ainda que momentânea.
No início dos anos 70, meus ouvidos emudeceram, ante o pulsar do coração de Deus no seio da Floresta Amazônica. Apenas eventual farfalhar de cores aladas transpassava aquele silêncio sagrado. Uma lágrima de alegria selou o meu jovem instante de adoração.
Dez anos depois, na hora do parto, a sensação de pertencimento divino e telúrico ao mesmo tempo: o choro de meus filhos preludiando a vida.
Recorto ainda aquela madrugada de verão em Veneza, em 1990. Dezenas de jovens dormiam nas escadarias da estação de trem, em doce liberdade de entrega ao mistério do amanhecer veneziano. Meus olhos então começaram a ouvir uma melodia de gratidão à vida.

Konfidencoj

Necesas malarmi la okulojn kaj sin fordoni al la simpleco. Kvankam dummomente.
En la frua 70, miaj oreloj silentiĝis, antaŭ la korbatado de Dio en la Amazona Pluvarbaro.  Nur hazarda susuro de flugilhavaj koloroj ektrapenetris tian sanktan silenton. Ĝoja larmo stampis mian junan adormomenton.
Dek jarojn poste, dum la akuŝoj, la sento de la dia kaj samtempe elterula aparteno: la ekploroj de miaj infanoj enkondukantaj  vivon.
Mi ankoraŭ eltondas tiun someran matenon, en Venecio, 1990. Dekoj da junuloj dormadis sur la ŝtuparo de la fervoja stacidomo en dolĉlibera fordono  al la mistero de la venecia mateniĝo. Miaj okuloj do ekaŭdis dankantan melodion al  vivo.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 24/02/2013