Flor neon
“Por isso, nem o que planta é alguma coisa, nem o que rega, mas Deus, que dá o crescimento..."
(I Coríntios, 3:7)
Chove
sem parar
neste fim de semana
sem
fim de janeiro.
Eis
que, pelo celular,
vem uma
foto de uma flor
que
ilumina meu domingo.
O
brilho da alegria
da cor
da flor caseira
não
cabe neste poema,
talvez
numa sinfonia.
A
poesia silencia
ante a
beleza divina
que ela
não pode expressar.
O
poeta não ignora
o poder
do adjetivo
que apenas
esvazia
a
plenitude do belo
que só ao olhar se mostra.
Neonfloro
“Tial nek la plantanto estas io, nek la akvumanto; sed Dio, la kreskiganto.”
( I Al
la Korintanoj, 3:7)
Pluvadas
senĉese
dum
tiu ĉi semajnfino
senfina
de Januaro.
Jen
per poŝtelefono
venas
bildo de floro
heliganta
la dimanĉon.
La
brilo de la ĝojo
de la doma
florkolor’
ne eblas
en la poemo,
verŝajne
en simfonio.
Poezio
silentas
antaŭ
la beleco dia,
kiun ĝi
ne povas esprimi.
La poeto
ne ignoras
la povon
de l’ adjektivo,
kiu nure
malhelpas
la
plenecon de l’ belo,
kiu nur al rigard’ montriĝas.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de
Fora, 09/01/2022.
Brazilo
