Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

domingo, 2 de junho de 2013

Destino




http://www.nazarelaroca.blogspot.com.br/2013/05/fado.html



Ŝmirita
Marist’
Narde:

La forĝ’   
En brust’
Doloren
Enakviĝas.

Jen kard’,
Jen dorn’,
Jen ŝarĝ’:
Jen epope’.

     Jen naŭz’
Sen paŭz’
Ponard’ :
Forpere’.

Maria Nazaré e C. Laroca
Juiz de Fora, 02/06/2013.

sábado, 1 de junho de 2013

Fado





Um nauta
Ungido
Em nardo:

No peito,
A frágua
Que deságua
Em mágoa

É cardo,
Espinho
E fardo:
É saga.

É náusea
Sem pausa
Que naufraga:
Adaga.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 31/05/2013.

quarta-feira, 29 de maio de 2013

Tarde _ Posttagmeze





Tarde

Na janela, aberta
A cortina de renda,
A mulher surpreende
O canteiro de gerânios
E os muitos janeiros
Que se debruçam
Entre risos e soluços.

Na janela, aberta
A cortina da alma,
A mulher, sem alarde,
Reconstrói a tarde
Só para ela.


Posttagmeze

Ĉe la fenestr’,
Malfermiĝas
Punta kurten’,
Kaj virin’ surprizas
Bedon el geranioj
Kaj multajn januarojn
Kiuj elkliniĝas
Super ridojn,
Kaj  plorĝemojn.

Ĉe  la fenestr’,
Malfermiĝas
L’ animkurten’
Kaj  virin’, senbrue,
Posttagmezon
Rekonstruas
Nur por si mem.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 29/05/2013.
.


terça-feira, 28 de maio de 2013

Nascimento_ Naskiĝo






Nascimento

Há um descompasso
No traço que faço:
Crio uma draga
Que alça o passado
Do fundo da água
Em que navega
O meu presente
Sem trégua sempre.


Giro o compasso,
E a ponta do laço
Enlaça o abraço
Do tempo sem peia
Que me presenteia
Com a lua cheia
Todo fim de maio:
É aniversário.



Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 27 de maio de 2013.

Naskiĝo

Pro malakord’
La streko misas:
Jen la dragil’
Levanta inton
El akvfundo,
Kie navigas
Estanto mia 
Senĉesa ĉiam.


Cirkel’ rondiras
Kaj  laĉpinto
Lazĉirkaŭbrakas
Senbridan tempon,
Kiu min regalas
Per luno plena
Ĉiun  majfinon
Pro datreveno.



Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 27 de maio de 2013.


segunda-feira, 27 de maio de 2013

Nascimento





Há um descompasso

No traço que faço:

Crio uma draga

Que alça o passado

Do fundo da água

Em que navega

O meu presente

Sem trégua sempre.




Giro o compasso,

E a ponta do laço

Enlaça o abraço

Do tempo sem peia

Que me presenteia

Com a Lua Cheia

Todo fim de maio:

É aniversário.




Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 27 de maio de 2013.
.

sexta-feira, 24 de maio de 2013

Panjo




Panjo estis bela,
Eĉ pli bela ol multaj
Holivudaj steloj.

Nun ŝi ne videblas
Sed l’ okuloj verdaj
Brilas alidimensie,
Kie ŝi plu vivas.

Al ŝi kore mi dankas
La sindonan akcepton
Kaj la lumgvidon nepran
Al mia ekest’ en mond’.

Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 24/05/2013.

quinta-feira, 23 de maio de 2013

Meu pai _ La patro




Meu pai

Incansável polifonia. O lamento nasalado do trem atravessa a solidão da madrugada em contraponto com o galopar da chuva sobre o frio outono de Juiz de Fora.
Respiro baixinho ao lado da cama de meu pai doente que pode acordar a qualquer momento. O tempo não dorme. Nem eu. De repente, a lembrança das tardes adolescentes de cinema.
Meu pai de terno branco; elegância perfumada. Meu pai tão grande, eu tão pequena. Descíamos a Rua Halfeld para a sessão de cinema todo sábado. Muito faroeste, comédias, musicais... E no túnel dos anos 60, revejo a imagem loura de Kim Novak. Desfilam-me na mente algumas cenas do filme Um corpo que cai (de Alfred Hitchcock),  a que assistimos juntos. Foi quando o cinema entrou de vez em minha vida e dela nunca mais saiu.
Meu pai, um gigante adormecido que passa o dia acordado no jardim de infância doméstico. E eu, aqui, pequenina e frágil, cuidando dele, e pensando em cinema. Mas um poema se enrosca como um gato e me espreita no quarto à meia luz.  O filme do agora continua.


La patro

Senlaca polifonio. La nazsona lamento de trajno transiras la solecon de la postnoktomezo kontraste al la  galopa pluvo  sur la fridan aŭtunon de Juiz de Fora.  
Mi spiras mallaŭte apud la lito de la malsana patro, kiu povas vekiĝi iam ajn. Kaj mi kaj la tempo ne dormas. Subite, jen la rememoro el la adoleskaj matineaj filmoj.
La patro sub blanka kostumo; parfumita eleganteco. Li tiel granda viro kaj mi tiel eta knabino. Ni malsupreniris sur la Strato Halfeld por spekti filmojn ĉiusabate: multajn usonajn vakerfilmojn, komediojn, muzikaĵojn...
Kaj el la tunelo de la jaroj 60, mi revidas la blondan bildon de Kim Novak. Paradas antaŭ mia menso  scenoj de la filmo Vertiĝo (direktita de Alfred Hitchcock), kiun ni spektis kune. Tiam do kinoarto porĉiame eniris  en mian vivon kaj neniam foriris.
Mia patro, dormanta giganto, kiu pasigas la maldormajn tagojn en la hejma infanĝardeno. Kaj jen mi eta kaj malfortika, zorgante pri li kaj pensante pri kinoarto. Sed poemo rondkuŝiĝas kiel kato kaj min spionas en la duonluma ĉambro. La prinuna filmo daŭrigotas.


Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 23/05/2013