Enamoramento
|
Enamorar-se é amanhecer poeta,
|
||
querer domar o sol, roubar estrelas
|
||
e embriagar a lua por querê-la
|
||
jóia exclusiva da musa dileta.
|
Enamorar-se é desconstruir-se,
|
||
inaugurar o abismo, adolescer;
|
||
e desse sortilégio adoecer
|
||
suspenso pela teia do devir.
|
Enamorar-se é mergulhar no espelho,
|
||
tecendo o vir-a-ser do sentimento.
|
||
Extinto o encanto, a sorte é construída
|
De novo em espontâneo cativeiro.
|
||||||||||
Fenece o amor; não o enamoramento:
|
||||||||||
Mais que um estado - um atestado de vida!
Maria Nazaré de Carvalho Laroca
Juiz de Fora, 23 de setembro de 2003.
Enamiĝo
Enamiĝo estas poetiĝi,
la sunon bridi, stelojn ŝteli
kaj ebriigi la lunon, ĝin volante
juvel’ unika
de l’ muz’ plej amata .
Enamiĝo estas
malfariĝi,
inaŭguri l’
abismon, adoleski;
kaj pro tia sorĉaĵo malsaniĝi
levite de l’ teksaĵ’ de l’ estontec.
Enamiĝo estas
plonĝi en spegulon
teksante la onton el la sento.
Ĉarm’ estingita:
sorto konstruata
Denove en
karcero spontanea...
La amo velkas;
ne la enamiĝo:
pli ol stato - jen vivoatestilo!
|
