Textos em português e esperanto. Tekstoj en la portugala kaj en Esperanto.

Obrigada por sua visita! Dankon pro via vizito!

sábado, 17 de setembro de 2016

Joia rara






A Domingos Montagner

O retrato falado de um homem de bem se agiganta e aprimora-se a cada homenagem dos amigos e colegas de trabalho: alegria de viver, entusiasmo, simplicidade, generosidade, doçura, gentileza, integridade de alma, coragem...
Admirável seu último gesto quixotesco ao poupar a dama que desesperadamente tentava resgatá-lo dos braços do velho Chico...
Reaprendi com você, Domingos Montagner, que não importam os títulos e honrarias que inflam o ego e provocam admiração invejosa... O que importa é o sentimento: o amor que você plantou na memória do coração das pessoas.

Que brilhe sua luz nos picadeiros do Céu! 


Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 17/09/2016.
                                                                                               




sábado, 10 de setembro de 2016

Acalanto _ Lulkanto




Acalanto

Pai nosso, e não apenas meu,
em que  tesouro incerto
ficou meu coração, Senhor?
- Reclama a alma inquieta.

Cega fonte de luz e trevas,
não aprendi a florescer
no  jardim do Teu amor.

Mas graças a Ti,  Senhor
da vida, descobri agora  
a Tua esperança silenciosa.


Lulkanto

Patro nia, ne nur mia,
en  kiu trezor’ necerta
mia kor’ restis,  Sinjor’?
- Maltrankvila anim’ plendas.

Blinda fonto de lum’ kaj tenebr’,
mi ne lernis flornaskiĝi
en la ĝarden’ de amo Via.

Sed danke al Vi, Sinjoro
de l’ vivo, mi nun eltrovis  
Vian silentan esperon.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 10/09/2016.



                   

domingo, 4 de setembro de 2016

Exposição _ Ekspozicio



  

Exposição


O perfume silencioso
das orquídeas, joias
expostas, faz vibrar
a melodia do hálito
divino que nos move.


Ekspozicio

La silenta parfumo
de l’ orkideoj,
montrataj juveloj,
vibrigas la melodion
de la dia spiro,  
kiu nin movas.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 04/09/2016.


sábado, 27 de agosto de 2016

Pretensão _ Pretendo




Pretensão

Tem poemas rebeldes,  
sem-teto e sem-poesia,  
que se manifestam destemidos,  
nas redes pós-modernas,  
desprezando ritmos e rimas
e óbvias lexias.

Também há os que respiram
lágrimas de um passado
tempo, a viver morto
em presente fugidio.

Muitos outros  atordoam
indefesas palavras
no picadeiro sem medo
de acrobacias loucas.

Nesse tonel de sentidos,
aprendiz que sou, me perco,
a esperar que meus ingênuos versos
sejam sementes de paz, ao menos,
na terra inquieta da alma
de quem os ler um dia.



Pretendo

Estas ribelemaj poemoj,
senhejmaj, senpoeziaj,
kiuj sentime manifestacias,
ĉe postmodernaj retoj,
malestimante ritmojn kaj rimojn
kaj vortojn evidentajn.

Ankaŭ estas tiuj, kiuj spiras
larme pro estinta
tempo, kiu mortvivas
tra pasema nuno.

Multaj aliaj konfuzas
sendefendajn vortojn
ĉe l’ areno sentima
de kaprioloj frenezaj.

En tia barel’ da sencoj,
mi ĉion lernas kaj perdiĝas
esperante, ke miaj versoj naivaj
estos pacaj semoj almenaŭ
sur la malkvieta grund’ de l’ anim’
de miaj legontoj iamaj.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 28/08/2016

quarta-feira, 24 de agosto de 2016

Transeunte _ Piediranto



Transeunte

Invisível na multidão,
o olhar vagabundo do poeta
tropeça nos sonhos e segredos
dos rostos que por ele passam.

No meio da turba, não se turba;
recortando angústias e quimeras
para nutrir-lhe os versos imperfeitos.

Mas, cúmplice de Deus,
prossegue o poeta na certeza
de que cada um que passa
é um mundo que orbita 
a Sua luz, e não sabe.            
                                                                          

Piediranto

Nevidebla en homamaso,
la vagabonda rigard’ de l’ poeto
stumblas ĉe revoj kaj sekretoj
de preterpasantaj vizaĝoj.

Meze de l’amaso, li ne tristas;
angorojn tranĉante kaj ĥimerojn
por nutri siajn versojn neperfektajn.

Sed komplico de Dio,
persistas la poeto tutcerta,
ke ĉiu preterpasanto
estas mondo, kiu Lian lumon
orbitas, kaj ne scias.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 24/08/2016.



terça-feira, 16 de agosto de 2016

Pausa _ Paŭzo




Pausa

Pássaro ferido, meu ombro 
ainda sonha  que suporta o mundo,   
para espanto dos deuses e titãs.

E, assim, ledo descansa
o segredo de guardar um fardo
que, cada vez mais leve, se esvazia:

a magia de envelhecer sem pressa
sob o jugo sereno da Poesia.


Paŭzo

Birdo vundita, mia ŝultro
ankoraŭ mondon subteni revas,  
malgraŭ  miro de l’ dioj kaj titanoj.

Kaj tiel gaje ripozas
ŝarĝon gardi la sekreto,
kiu pli kaj pli malpeze malpleniĝas:

la magio senhaste maljuniĝi
sub la serena jugo de l’ Poezio. 

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 16/08/2016.

sexta-feira, 12 de agosto de 2016

Consciência _ Konscio



Consciência

E eis que foi lançada um dia
pequenina semente de luz, 
na arena do livre-arbítrio.

E ela se apagou e cresceu 
em egoísmo e soberba, 
negando o Jardineiro,
apesar de  Sua presença.

Mas entre espinhos e plumas,
no cadinho do tempo, 
a criatura experimenta

A  geometria ingênua
do pássaro que passa
e o desafio da árvore
que voa em cores
sem sair do lugar.

Ser livre também dói.


Konscio

Kaj iam estis lanĉita
eta semo el lumo
en l’ arenon de libervolo.


Kaj ĝi mallumiĝis kaj kreskis 
egoisme kaj  malhumile, 
neante la Ĝardeniston,
malgraŭ Lia ĉeesto.

Sed inter dornoj kaj  plumoj,
en la fandujo de l’ tempo, 
la kreito provadas

La naivan geometrion
de pasanta birdo,
kaj  la defio de  l’arbo,
kiu flugas  kolore
sen la lokon forlasi.

Libereco ankaŭ doloras.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/08/2016.