Bem-vindo ao paraíso!
Estou aqui, filha amada! Tu não me vês?
Eu amanheço em luz no seio das montanhas,
e as minhas criaturas te saúdam num abraço
verde.
Meus olhos te sorriem em cada folha dessas
árvores,
majestades humildes que te contemplam com amor.
E sonham contigo as flores numa sinfonia de
perfumes.
Eu sou a alegria colorida dos pássaros e
borboletas,
a força das cachoeiras, a sabedoria das
pedras,
a placidez dos lagos, a ruidosa persistência
dos rios.
O silêncio é o meu mistério que agora
hospeda o teu coração.
Na Reserva Ecológica de Guapiaçu – RJ
Bonvenon al paradizo!
Mi estas ĉi tie, kara filino! Ĉu vi ne
vidas min?
Mi vekiĝas lume el la sino de l’ montaro,
kaj miaj kreitaĵoj vin salutas verdbrakume.
Miaj okuloj ridetas al vi el ĉiu folio de l’
arboj,
humilaj majestoj, kiuj ame vin kontemplas,
dum la floroj sonĝas en simfonio el
parfumoj.
Mi estas la bunta gajeco de l’ birdoj kaj
papilioj,
la forto de l’ akvofaloj, la saĝeco de l’
ŝtonoj,
la kvieteco de l’ lagoj, la brua persistado
de l’ riveroj.
Silento estas mia mistero, kiu nun gastigas
vian koron.
Ĉe Guapiaçu Ekologia Rezervo / RJ
11/02/2018. http://regua.org/
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 19/02/2018.
