.jpg)
Silêncio
Despida de sentimento,
A mente desnuda
Do poeta amargo
Vaga pelo dia branco
De silêncio e chuva.
Ele devora palavras
Exiladas no dicionário,
Borboletas sem asas.
Sol congelado a verter
Razão sem emoção:
É o naufrágio do poema
Que se sonhou teorema.
Silento
Senigita je sento,
La nuda menso
De l’ poeto amara
Vagadas tra pluva
Blanka tago silenta.
Li voradas vortojn
Ekzilitajn en vortaro,
Senflugilajn papiliojn.
Frostita suno verŝas
Senemocian racion:
Jen pereo de’l poemo,
Kiu fariĝis teoremo.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 14/07/2013.
Silento
Senigita je sento,
La nuda menso
De l’ poeto amara
Vagadas tra pluva
Blanka tago silenta.
Li voradas vortojn
Ekzilitajn en vortaro,
Senflugilajn papiliojn.
Frostita suno verŝas
Senemocian racion:
Jen pereo de’l poemo,
Kiu fariĝis teoremo.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 14/07/2013.
4 comentários:
Tre bela priskriba kontrauxpoemo, poetino!
Certe tiu vortgardisto trovas en la senemocia teoremo la lirikon emociigan de lia kvadrata poemeco.
La legado de via 'Silêncio/Silento' memorigis min pri nia poeto João Cabral de Melo Neto. Ne pro ia stila simileco inter via kaj liaj poemoj, tute ne. Eble jes pro la aludo al tipa senemocia racio de teorema poemo, tipe lia, ankaŭ inĝeniero. Male, la suno de via poemo lumas varme, eĉ se, ŝajniga, 'frostite' instaŭras 'senemocian racian verŝadon'. Jen poezia artifiko beliga. Simple tiel. Gratulon.
Tão singelo...tão verdadeiro...
Sxajnas ke Poezio foje decidas vojagxi por resti tute sola en ia luna insulo, rigardante la homaron kaj dum cxu tiu ekzilo poetoj baraktas inter nuraj vortoj, nudaj vortoj sen sentoj, sen animo...
Postar um comentário