Erosão
Proibir que o vento
sopre
na ossatura da rocha?
Em vão tenta o poeta,
semeando sonhos priscos
nas fendas que a primavera
insiste em reflorir.
Erozio
Malpermesi, ke vent’
blovu
sur l’ ostaron de la
roko?
Provas vane la poeto
semante malnovajn revojn
en fendojn kiujn
printemp’
ja insistas revivigi.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 15/09/2014.
3 comentários:
La poeto havas sizifan, do senfinan laboron. Se li laboras kun la printempo, kun la floroj. rezultas la poezio, kiu transvivas erozion. Bele! PSV
Dolora rigardo, griza krajono doloras la animon.
Pala pentraĵo meze de kolora mondo.
Ek, poeto!
Maravilha! Enquanto houver sonhos de primaveras o poeta sempre, sempre, reflororirá!
Beijos!
Postar um comentário