I
Idílio
Eu te amo
porque não existes
e, assim, posso
construir
tua perfeita humanidade.
Tudo o que não sou
e não tenho eu te dou,
e tu nem precisas...
Eu te amo, sim,
porque só existes
nas entrelinhas
deste poema.
Idilio
Mi vin amas
ĉar vi ne ekzistas
kaj konstrui mi povas
vian perfektan homecon.
Ĉion, kio mi ne estas
kaj kion mi ne havas
mi al vi donas,
sed
vi nenion bezonas...
Jes, mi vin amas,
ĉar vi nur ekzistas
en la interlinioj
de ĉi tiu poemo.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 28/03/2016.
6 comentários:
Kia Platona poetino...
Bela verko, karino mia. Almenaŭ tiamaniere, oni se sentas la premon de l' soleco.
Belega, transcenda idilia poemo!
Que lindo querida.
Amo seus poemas.
Fã de carteirinha.
Que lindo querida.
Amo seus poemas.
Fã de carteirinha.
Amo al mistera eco ne direbla, tamen plene sentebla tra la dirpovo de Poezio, enkorpigo de superaj misteroj.
O amor é sempre verdadeiro pq ele vive dento do ser que ama. Beijos, Nazinha.
Postar um comentário