Consciência
E eis que foi lançada um dia
pequenina semente de luz,
na arena do livre-arbítrio.
E ela se apagou e cresceu
em egoísmo e soberba,
negando o Jardineiro,
apesar de Sua presença.
Mas entre espinhos e plumas,
no cadinho do tempo,
a criatura experimenta
A geometria
ingênua
do
pássaro que passa
e o
desafio da árvore
que voa em cores
sem
sair do lugar.
Ser livre também dói.
Konscio
Kaj iam estis lanĉita
eta semo el lumo
en l’ arenon de libervolo.
Kaj ĝi mallumiĝis kaj kreskis
egoisme kaj malhumile,
neante la
Ĝardeniston,
malgraŭ Lia ĉeesto.
Sed inter dornoj kaj plumoj,
en la fandujo de l’ tempo,
la kreito provadas
La naivan geometrion
de pasanta birdo,
kaj la
defio de l’arbo,
kiu flugas kolore
sen la lokon forlasi.
Libereco ankaŭ doloras.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12/08/2016.
5 comentários:
Bela spiritualisma poemo! Vera resumo de la vojo por chiu Spirito.
"Libereco ankaŭ doloras." Kia trafa aserto, poetino!
Jen la kerno de la longa dialogo inter Kriŝno kaj la Princo Arĵuno...
Dankon, Nazaré.
Lumas poemo. Jenas vigla kongruo inter la temo, la ilustraĵo, la versioj portugala kaj esperanta.
Kiom da konscio kaj sentemo!
Bela poezio
Postar um comentário