O lenheiro
O lenheiro do meu bairro
era um gigante negro
de pura emoção e músculos.
Invadia a minha rua
com o cheiro bruto da lenha
que trazia nas costas
como um brinquedo.
Nos olhos da meninada
um prazer esquisito,
ao vê-lo passar inteiro
como um deus africano.
Eta, lenheiro, amigo,
que
trago guardado
no fundo da minha infância!
A sua ingenuidade
até hoje me comove!
Maria Nazaré Laroca In: Sem cerimônia (Poesia ). Juiz de Fora,
MG. 1985. / 2ª edição 2000.
La lignovendisto
La lignovendisto de mia kvartalo
La lignovendisto de mia kvartalo
estis giganto nigra
el pura emoci’ kaj muskoloj.
Li invadis mian straton
per kruda odoro de l’ ligno,
kiun li alportis dorse
el pura emoci’ kaj muskoloj.
Li invadis mian straton
per kruda odoro de l’ ligno,
kiun li alportis dorse
kiel ludilon.
En la okuloj de l’ knabaro
stranga plezuro, tiam
kiam li marŝis impone
kiel afrika dio.
En la okuloj de l’ knabaro
stranga plezuro, tiam
kiam li marŝis impone
kiel afrika dio.
Ha, lignovendisto, amiko,
kiun mi gardas
kiun mi gardas
en la fono de mia infanaĝo!
Min kortuŝas via naivo
Min kortuŝas via naivo
ĝis hodiaŭ!
Juiz de Fora, 02/11/2016.
6 comentários:
La poemo transdonas la fantazion de la infana aĝo. La naiveco apartenas al la infanaj okuloj, kiuj admiris la stratan scenon. Tiaj impresoj restas por la tuta vivo. La plenkreskulo ĝin transformas en belan poemon, se li/ŝi estas Poeto.
Quadros singulares pintados com versos... Lindo! Lindo ver a lembrança trazendo a menina pela mão e permitindo-lhe narrar a emoção sentida, o momento eternizado.
Beleco iĝas belaĵo poezie gravurita el la infana memoro, rekreata de la talento de la nuna poeto. Brile.
Da infância trazemos belas lembranças. Essas lembranças inundam nossa vida com cheiros, imagens. Elas dão um colorido todo especial à nossa existência.
Per viaj okuloj mi vidas la belecon, kiun mi ne kapablas esprimi kiel vi. Mi ne estas Poeto!
Tre bela! Mi demandas min. Per kiu lingvo vi unue ĝin skribis?
Postar um comentário