Descoberta
Durante a infância
eu era uma princesa
e vivia num palácio de
cristal.
Neste outono, em maio,
terei setenta e cinco anos,
mas só agora me descobri
num corpo de vidro,
uma casinha muito frágil.
Apesar das dores e infortúnios,
é meu lar, pedra preciosa,
gema lapidada por Deus,
o “potente mistério
incorpóreo".
Eltrovo
Dum la infanaĝo
mi estis princino,
kaj loĝis en kristala palaco.
En ĉi aŭtuna majo,
sepdek kvin jaraĝa mi estos,
sed nur nun mi certas
pri tio, ke mi loĝas
ene de vitra korpo,
tre rompiĝema dometo.
Malgraŭ doloroj kaj sortoŝanĝoj,
ĝi estas mia hejmo:
tranĉita, polurita gemo
de l’ “potenca senkorpa mistero.”
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 30/03/2023.
MG - Brazilo
9 comentários:
C'IO, KION MARIA NAZARÉ VERKAS NE POSTULAS RIGORAN ANALIZON, C'AR JAM HAVAS LA DOLC'AN ODORON DE C'IUJ POEMOJ NAZARÉ LAROCA. VARMAN GRATULON, BRAVA POETINO! Forte vin salutas kaj kisas via matogrosa Avo Amarílio - Barra do Garças ///
Lindo!! Amei!!
Elkorajn gratulojn, kara Nazaré!
Vi prave vin sentas kiel animo, kiu havas dumtempan korpon. Verdire, neniu havas animon. Chiuj estas animoj, kiuj posedas duntempajn korpojn.
Poetoj transcendas…. (PSV)
Lindo poema,! Por quê você não tenta restaurar seu blog ?
Parabéns!
Infanepoke, en kristala palaco, aŭtune en rompiĝema dometo, hejmo ŝanĝiĝanta, animo kuraĝe daŭras, certe ankaŭ lernante ŝanĝiĝema, daŭre, daŭre, sentempe. Gratulon pro tiu pensiga poesia donaco, poeto Nazaré Laroca!
* poezia
Que lindo!👏
Gratulon Nazaré, pro viaj belaj poemoj kaj pro via kuraĝa vivado.
Postar um comentário