Pausa
Neste santuário,
por um tempo,
fecho a janela
ruidosa do mundo.
Um silêncio verde
rege o trinado
de pássaros afinados.
Árvores muitas
ensaiam com graça
um balé invisível.
No açude brincam
famílias de patos;
e peixes desafiam
pescadores inábeis.
No pasto, vacas,
bois, cavalos,
simplesmente
existem.
E eu, então,
sou paz apenas,
sorvendo a liberdade
que não cabe neste poema.
Maria Nazaré Laroca
Hotel-fazenda Pousada Canário da Terra (Rio
Novo).
Em 10/12/2016.
Paŭzo
En ĉi tiu sanktejo
dum kelka tempo
mi fermas la bruan
fenestron de l’ mondo.
Verda silento
direktas la trilon
de agordaj birdoj.
Arboj multaj
gracie preparas
nevideblan
baleton.
Ĉe lago ludas
familioj de anasoj,
kaj fiŝoj defias
mallertajn fiŝkaptistojn.
En paŝtejo, bovinoj,
bovoj kaj ĉevaloj,
simple ekzistas.
Kaj do mi fariĝas paco,
trinkante la liberon,
kiu transpasas
ĉi tiun poemon.
Bienhotelo Kanario el grundo (Nova Rivero).
