Insânia
Já estou no futuro,
Mas a chuva
invisível
Em silêncio dedilha
As cordas do agora.
E acorda a angústia
Das horas descartadas
Nos monólogos mudos.
Com tristeza astuta,
A alegria se arrasta
No deserto da alma,
Mas na corda do tempo
Desafio a loucura:
Eis minha complacência.
Frenezeco
Mi jam estontecas,
Kaj nevidebla pluv’
Silente plukas
La kordojn de l’ nuno.
Jen l’ angor’ vekiĝas
De l’ horoj forĵetitaj
Dum monologoj mutaj.
Kun tristeco ruza,
La ĝojo sin trenas
Sur l’ animdezert’,
Sed ĉe l’ tempfaden’
Frenezon mi defias:
Jen mia komplezo.
Maria Nazaré de C.
Laroca
Juiz de Fora, 05/10/2013.
