Na rede
Querendo ou não,
Estamos todos presos
À teia humana,
Que roda em cadeia
Em rede insana.
E ela ateia o fogo
Da modernidade
Que campeia
E nos atordoa.
Querendo ou não,
Estamos sob a mira
Do olho invisível
Que nos rastreia
A solidão de cada dia
Cruamente exposta
Nas redes sociais.
Tudo conectado,
Infiltrado, então,
Na leitura da mente
Que mente o que sente:
Pois não se consegue
Decifrar o coração.
Enrete
Vole nevole
Ni katenitas
En homa reto
Turniĝanta ĉene
Freneza lige.
De l’ modernec’,
Kiu fulme elstaras
Kaj nin konfuzas
Ĝi startigas fajron.
Vole
nevole
Nin celas
Nevidebla okul’,
Kiu sekvas nian
Ĉiutagan solecon
Krude elmontritan
Per retoj sociaj.
Ĉio konektitas
Infiltrite tiam
Legante la menson,
Kiu kaŝas la senton:
Ĉar deĉifri koron
Tute
ne eblas.
Maria Nazaré de C.
Laroca
Juiz de Fora, 24/09/2013.
4 comentários:
Uma relação estranha essa! ..
Muito gracinha, Ná.
Beius
Tre interesa poezia aliro al la fenomeno interreto. Vere iom iluzia fenomeno. Mi shatis speciale la versojn "legante la menson, kiu kashas la senton".
Vigla poezia rekreado de niaj sentoj kaj sintenoj pri ankoraŭ nebula percepto, ke la fenomeno interreto estas nur videbla metaforo de la nevidebla interkonekto nia al la Mistera Reto de la Tutaĵo. Varmegajn aplaŭdojn pro tiu via eble plej bona poemo!
Que lindo!!!!! Adorei!!! O final realmente diz tudo! Beijinhos!!!
Postar um comentário