Passos _ Paŝoj

Passos

O olhar do poeta

tropeça nas nuvens

do caminho e sonha

decifrar o encanto

da dança binária

dos pés que passam

em humano compasso.

E, passo a passo,

a vida desfolha as horas

na curva infinita do tempo.

O salto é descompasso:

risco de queda ou voo.

  

Paŝoj

La rigardo de l’ poeto

faletas en la nuboj

de la vojo kaj sonĝas

deĉifri la ĉarmon

de la dutempa danco

de l’ marŝantaj piedoj

laŭ la homa takto.

Kaj, paŝon post paŝo,

horojn viv’ senfoliigas  

en la senfina  tempkurbo.

Sentaktas la salto:

risko de falo aŭ flugo.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 02/06/2015.

Juiz de Fora: 165 anos!

É festa de aniversário,
mas na cidade operária,
tecelã da poesia,
sopra o vento da saudade
no presente da alegria.

É Juiz de Fora tão dentro
do coração de seus filhos,
que mesmo fora, distantes,
querendo, a alma se aninha
nos braços de suas montanhas.

É festa de aniversário,
mas na cidade operária,
tecelã da poesia,
sopra o vento da saudade
no presente da alegria...

 

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 31 de maio de 2015.

Sem cerimônia _ Senceremonie

 

Sem cerimônia

 

Eis na linha do meu tempo,

a data que volta sempre,

trazendo um desassossego,

e  filosofias inventa...

 

Nasci de um corte sincrônico

na diacronia do eterno.

De Gêmeos: Castor e Pólux

em  coexistência amistosa...

 

Mineira por vocação,

tento cultivar silêncios

no céu  das ambiguidades. 

 

Caçadora de sentidos,

corto e costuro palavras

na arena da poesia.

E, quando choro, sorrio:

sou rio morro acima.

 

 

Senceremonie

Jen sur mia templinio,
la dato, kiu ĉiam revenas,
portanta maltrankvilecon,
filozofiojn elpensas...

 

Mi naskiĝis per tranĉ’ sinkrona
en la diakrona etern’,
El Ĝemeloj: Kastor’ kaj Poluks’
en kunvivo amikeca...

El Minoj pro mem inklin’,
en la ĉiel’ de l’ dusenc’,

kultivi silenton mi provas.

 

Ja, ĉasistino de sencoj,

mi tranĉas kaj kudras vortojn
ĉe l’ areno de l’ poezio.
Kiam mi ploras, ridetas:

supreniranta river’.

 

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de fora, 27/05/2015.

 

 

 

 

No meio do caminho tinha um cão _ Sur la mezo de l’ vojo kuŝis hundo

No meio do caminho tinha um cão;

e ele dormia a sua liberdade, atravessado

no chão alegre de sol dessa manhã fria de maio.

Sem pedir licença, sem perguntar se incomodava;

aliás nem sabia disso: ele simplesmente existia.

Sur la mezo de l’ vojo kuŝis hundo

Sur la mezo de l’ vojo kuŝis dormanta hundo;

kaj tute senĝene ĝi endormigis sian liberecon

sur la sungaja grundo de l’ malvarma mateno maja.

Al ni ĝi ne petis permeson, ĝi demandis nenion;

fakte ĝi eĉ pri ĝeno ne scias: ĝi tutsimple ekzistis tie.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 23/05/2015.

Despertar _ Vekiĝo

Despertar

No meu universo inacabado,

Deus é o sol interno

que me acende a alma

a vagar ainda

pelas nuvens cinza da ilusão.

Mas, então, aos poucos,

com as gotas desse Amor,

vou plasmando em luz

a gratidão pelo privilégio

de ser Sua criatura.

Vekiĝo

En mia nefinita universo,

Dio estas la interna suno,

kiu lumigas l' animon

ankoraŭ vagantan 

tra la grizaj nuboj el iluzio.

Sed tiam, laŭgrade,

per lumgutoj de Amo tia,

mi ade muldas plu

dankemon pro l' privilegio

esti  kreito dia.

Maria Nazaré Laroca

Rio de Janeiro /Juiz de Fora, 16/05/2015.

Dança _ Danco

As  árvores da praça se erguem  na ponta dos pés, em devoção ao infinito. Mas destaca-se uma, estendida na relva com graça, como uma bailarina, a receber os aplausos azuis do sol de maio.

Ela foi tombando devagarinho ao compasso do tempo. Em aparente repouso, trabalha ainda. Na primavera, enfeita-se de flores cor de rosa e, com doçura, recebe os namorados e a alegria das crianças.   

Danco

La arboj de la placo staras piedpinte, sindoneme al la senfino. Sed jen unu el ili, kiu distingiĝas gracie kuŝante sur la herbo, kiel dancisto por ricevi la bluajn aplaŭdojn de la maja suno.

Ŝi ade kaj lante renversiĝis laŭ la takto de l' tempo. En ŝajna ripozo, ĝi ankoraŭ laboras. Printempe sin ornamas ĝi per rozkoloraj floroj, kaj dolĉe akceptas la amindumantojn kaj la ĝojon de l' infanoj.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12 /05/2015.

Sintonia _ Agordo

Sintonia

E o sabiá caminha com leveza

na grama do jardim;

olha para um lado, ora para o outro;

de repente olha para mim,

e meu tempo  se eterniza!

Agordo

Kaj  turdo marŝas malpeze

sur la  herbo de l’ ĝardeno;

jen ĝi rigardas flanken, jen alien;

subite ĝi ekvidas min,

kaj mia tempo  eterniĝas!

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora 09/05/2015.