O lenheiro
O lenheiro do meu bairro
era um gigante negro
de pura emoção e músculos.
Invadia a minha rua
com o cheiro bruto da lenha
que trazia nas costas
como um brinquedo.
Nos olhos da meninada
um prazer esquisito,
ao vê-lo passar inteiro
como um deus africano.
Eta, lenheiro, amigo,
que
trago guardado
no fundo da minha infância!
A sua ingenuidade
até hoje me comove!
Maria Nazaré Laroca In: Sem cerimônia (Poesia ). Juiz de Fora,
MG. 1985. / 2ª edição 2000.
La lignovendisto
La lignovendisto de mia kvartalo
La lignovendisto de mia kvartalo
estis giganto nigra
el pura emoci’ kaj muskoloj.
Li invadis mian straton
per kruda odoro de l’ ligno,
kiun li alportis dorse
el pura emoci’ kaj muskoloj.
Li invadis mian straton
per kruda odoro de l’ ligno,
kiun li alportis dorse
kiel ludilon.
En la okuloj de l’ knabaro
stranga plezuro, tiam
kiam li marŝis impone
kiel afrika dio.
En la okuloj de l’ knabaro
stranga plezuro, tiam
kiam li marŝis impone
kiel afrika dio.
Ha, lignovendisto, amiko,
kiun mi gardas
kiun mi gardas
en la fono de mia infanaĝo!
Min kortuŝas via naivo
Min kortuŝas via naivo
ĝis hodiaŭ!
Juiz de Fora, 02/11/2016.