Mudança
Há milênios
Sonhei-me árvore;
Aprendi raízes
De generosidade.
E agitei-me no instinto
Da animalidade
Para fazer-me pessoa
Pouco a pouco.
Mas tenho vocação
Para passarinho:
Ave de arribação.
Quero criar um ninho
De poesia alada
E o meu universo
Num só verso caiba:
A mudar-se, sempre.
Ŝanĝo
Dum jarmiloj
Mi sonĝis arbe;
Mi lernis radikojn
De malavareco.
Kaj skuis min
Besteca instinkt’
Por mi fariĝu hom’
Iom post iom.
Sed tute mi emas
Al birdvivo:
De migrantaj birdoj.
Mi volas krei neston
El poezi’ flugilhava
Kaj mia univers’
Enhaviĝu nur
Unuverse ĉiam
Moviĝante.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 15/06/2013.
Há milênios
Sonhei-me árvore;
Aprendi raízes
De generosidade.
E agitei-me no instinto
Da animalidade
Para fazer-me pessoa
Pouco a pouco.
Mas tenho vocação
Para passarinho:
Ave de arribação.
Quero criar um ninho
De poesia alada
E o meu universo
Num só verso caiba:
A mudar-se, sempre.
Ŝanĝo
Dum jarmiloj
Mi sonĝis arbe;
Mi lernis radikojn
De malavareco.
Kaj skuis min
Besteca instinkt’
Por mi fariĝu hom’
Iom post iom.
Sed tute mi emas
Al birdvivo:
De migrantaj birdoj.
Mi volas krei neston
El poezi’ flugilhava
Kaj mia univers’
Enhaviĝu nur
Unuverse ĉiam
Moviĝante.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 15/06/2013.
5 comentários:
Kurioza evolua procezo! Vi celis homiĝi, sed certe pasas tra la homiĝo rekte al la birdiĝo aŭ, kiel mi komprenas, al la spiritiĝo, sen la longaj suferaj kaj suferigaj alternoj de la homeco.
Vi memorigas min pri tiu frazo de Nietzch: "la homo estas ŝnuro inter la besto kaj la transhomo (aŭ superhomo); iu ŝnuro super abismo”. Do, per la luma kaj forta ŝnuro de la poezio, vi pli rapide pasas, preskaŭ flugante, al la spirita celo, sen granda sufero, malgraŭ ĉiaj baroj kaj fortaj ventoj survoje aŭ enaere, kaj certe kun pli da vivkvalito kiel reala homo, dum vi fakte homas. Bonajn flugojn, poezie superhomema amikino!
La embrio trairas ĉiujn fazojn de vivo, de la fiŝo ĝis la sojlo suĉinfano, poste oni trotas iom kiel kamelo (sen tro da konscio) poste kiel jaguaro (tre memkonscia) kaj poste oni eĉ flugas, konkrete kaj pense, do tute logika afero, ĉu ne, ke vi volas migri kiel birdo:)Oni bezonus sorĉtapiŝon por realigi ĉiujn siajn revojn, ĉu ne? :) La homo estas universala estaĵo. Ĉiam volas vastigi siajn limojn.
Belega poemo, ambaulingve! Ghi trafe esprimas la transan spiriton de vera poeto. Gratulon!
Ŝanĝo ĉiam, eĉ lastverse - nur la poezieco sub la verso daŭru. Ĝi moviĝeme daŭras en tiu alia bela poemo, inter multaj aliaj de Nazaré. Kiulingve la originalo, kiulingve naskiĝis la versio? Ĉu gravas?
Sxajnas ke la transiro estas la destino de la poetoj...
Bela, belega vortsentkonstruo, amikino.
Gratulon, Maria.
Postar um comentário