Crônica do cotidiano
Caminhando devagar, eu subia a avenida com duas sacolas pesadas. De repente, um carro de luxo estaciona. Um garoto logo salta, olha para mim e pergunta com naturalidade:
- Posso ajudar?
- Não, obrigada! - sorri surpresa.
A mãe do menino cumprimentou-me com o olhar discreto e afagou a cabeça do filho.
Continuei a caminhada pensando nas sementes de gentileza que costumam brotar na primavera da vida.
Ĉiutaga kroniko
Malrapide, mi marŝadis sur la avenuo kun du pezaj mansakoj. Subite, venis luksa aŭto kaj parkis apude. Knabo tuj saltas, min ekrigardas kaj demandas spontaneece:
- Ĉu mi povas vin helpi?
- Ne, dankon! - mi ridetis surprizite.
La patrino de l' knabo salutis min per diskreta rigardo kaj karesis la kapon de la filo.
Mi plue marŝis pensante pri la semoj de afableco, kiuj fojfoje ekburĝonas dum la printempo de l' vivo.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 31/10/2013.
6 comentários:
Delikata kronikajheto, vera poemo en proza formo. Milda blovo de ghentileco en la aeron.
Gratulon, aparte por paĉjo, kiu sendube estas modelo por la knabeto. Jen junulo kiu plenkreskos prizorgante aliajn kiel sin mem!
Tiaj floroj de frua delikateco esperigas nin. La beletra, poezia rekreado de tiaj momentoj fariĝas mem alia burĝono de la eterna printempo de l' vivo - misio de kelkaj beletraĵoj.
Mi pensas pri la elrevigxo de la infana koro antaü tia rifuzo...
e essas sementinhas faz um bem tão grande! bjos
São essas ações que mudam nossos dias e adoçam nossa vida! :)
Postar um comentário