Poema tosco
Na pira do século
De luzes de neon,
Arde o abandono
Apesar do apego
Feroz e tão frágil.
Nós, seres tribais, icônicos,
Saturados de civilização,
E cada vez mais primitivos.
Kruda poemo
Ĉe l’ brulej’ de l’ nun’
El neonlampoj
Forlaso flamas
Malgraŭ korallig’
Feroca kaj fragila.
Tribaj estaĵoj, ikonaj,
Saturitaj de civiliz’,
ni,
Pli kaj pli primitivaj.
Maria Nazaré de C.
Laroca
Juiz de Fora, 07/10/2013.
6 comentários:
Um poema para refletir!!! Muito bom!!! :) Beijos!!
Genia kaj admirinda spito al la mondo! Ĉu antaŭen aŭ primitivejen?
Eble la Poezio savos nin, Poeto!
Saturitaj de civiliz', ni,/Pli kaj pli primitivaj.
Mi konstatas ke la socia poezio duelas kaj duopas kun la lirika poezio ene de vi...
Apesar de estarmos numa civilização avançada sempre existe um
Retrocesso não é?
Poezio ŝajnigas alvoki al si la krudecon, certe de la mondo mem, kiu, siavice, estus pli humana kun pli da Poezio. Bela poemo!
Postar um comentário