Roteiro
O corpo pensa em comida;
com tédio, a alma
dispensa
o pão sem filosofia:
aquela que salga o gelo
da capa que me protege
até tudo consumado,
no fim desse recomeço.
Itinero
Pri manĝo pensas la korpo;
pro enu’ l’ anim’ rifuzas
panon sen filozofio:
tiu, kiu salas glacion
de l’ mantel’, kiu min protektas
ĝis ĉio plenumita
fine de tiu rekomenco.
Maria Nazaré de C.
Laroca
Juiz de Fora, 04/12/2013.
3 comentários:
Pensigaj versoj. Pano sen filozofio estas por fishoj, ne por homoj. La poezio duone senvualigas la animon kashitan sub la mantelo.
Poetoj pentras, pentristoj versas kaj ni versxas la rigardon mute antaü suferantaj oleoj...
La tensio mem inter korpo tujema kaj animo pensema povas reprezenti la itineron de homo serche ion nekonatan, neesprimeblan tamen kun prempovo. Pri kio temas, kashita sub mantelo, la Poezio mem silentas, sugeste. Instiga ghi estas.
Postar um comentário