Roteiro _ Scenaro

Roteiro

Caminhar de manhã na praça ao lado do condomínio onde moro é como fazer parte do cenário de um filme que muda a cada instante. E cada vez mais me deixo envolver por esse pertencimento.

O cheiro doce do abacaxi à mostra na feirinha mistura-se ao silêncio das árvores que abraçam a algazarra dos passarinhos.

Na sombra do quiosque, um homem vende água de coco e a sensação de férias à beira-mar.

Crianças brincam com cães que correm enlouquecidos de alegria; pessoas caminham apressadas (outras correm) e não reparam no   azul intenso dessa manhã de primavera. 

A cada passo, meu olhar recorta uma emoção nova. Hoje me comoveu a cena de um jovem pai compenetrado, dando mamadeira ao bebê faminto. Mas nada se compara à ternura que senti ao ver um cão puxando as rodinhas atadas às patas traseiras, sob os cuidados atentos da dona. 

Scenaro

La matena piedirado sur la placo apud la apartamentaro tie, kie mi loĝas ŝajnas aparteni  al la scenejo de filmo, kiu ŝanĝiĝas ĉiumomente. Kaj pli kaj pli mi permesas al mi tian apartenon. 

La dolĉa odoro de ananaso ĉe foireto miksiĝas kun la silento de l’ arboj, kiuj brakumas la bruegon de birdaro.

Sub la ombro de kiosko, viro vendas kokosan akvon kaj la  impreson de ferioj ĉe marbordo.

Infanoj ludas kun hundoj, kiuj gaje kuras freneze; homoj marŝas haste (iuj kuras) kaj ili ne rimarkas la intensan bluon de la printempa mateno.

Je ĉiu paŝo, mia rigardo eltranĉas novan emocion. Hodiaŭ kortuŝis min la sceno de juna patro serioze nutranta per suĉbotelo la malsatan bebon.

Tamen nenio estas pli emocia ol la hundo trenanta radetojn ligitajn al ĝiaj malantaŭaj kruroj sub la atenta zorgo de la mastrino.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 23/09/2014.