Minh’ alma se vestiu de um corpo
que me permite estar no mundo:
arena de sonhos infindos
que eu pastoreio sem medo.
(A veste é matéria tecida
de
moléculas invisíveis
que, renovadas, não se tocam...)
meu templo de luz condensada,
aos poucos eu vou construindo
minha
humanidade divina.
“Em tempos de transexuais, celebridades, artistas plásticos transformam o corpo com hormônios em ações radicais para questionar o gênero.”
Mia korpo
Mia animo vestis sin per
korpo,
kiu permesas al mi esti en la mondo,
areno de senfinaj sonĝoj
paŝtitaj de mi sentime.
(La veston materio teksas
(La veston materio teksas
el nevideblaj molekuloj,
kiuj renovigataj ne sin tuŝas...)
Gvidante tian boaton,
aŭ templon el lum’ kondensita,
mi laŭgrade konstruadas
mian humanecon dian.
Poemo surbaze de ĵurnala raporto verkita de Silas Martí pri la tiel nomata
Trans-avangardo (Silas Martí. C4 Folha de S.Paulo, 14/06/2015).
"Dum transseksaj tempoj, famuloj, plastikartistoj, transformas la korpojn per hormonoj kaj radikalaj agoj, pridiskutante la genrojn."
"Dum transseksaj tempoj, famuloj, plastikartistoj, transformas la korpojn per hormonoj kaj radikalaj agoj, pridiskutante la genrojn."
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 16/06/2015.
4 comentários:
Poeziece transcenda kompreno pri la jarmila evoluado de la spirito. Chiu sperto en nova korpo estas unika, mirinda ebleco por elvolvigho. Bele!
Saluton, poetino!
Mi pensas ke iam, multaj el viaj poemoj, estos uzataj kiel universitataj tekstoj, cxar ili estas ne nur belaj, sed enhavas concizajn lekcionojn kiuj permesas al pluraj profesoroj ilin majstre profiti ĉiaspekte.
Kisojn,
Mirinda!!!!
Vi intime konsciiĝas pri la senfina migrado de la homa animo ene de la Dia kreajo.
Dio vin benu, amikino Ná !
Postar um comentário