Automóveis
devoram a serra
rumo ao litoral,
onde a vida fica
entre parênteses.
Apesar da brisa
que desarruma
a luz desta manhã
costurada de azul,
dezembro ainda
se espanta
com retalhos
de memória.
E a história
se repete
sem concessões.
Jarfino
La montaron
automobiloj formanghas
survoje al marbordo,
kie vivo kushas
parenteze.
Malgrau la brizo,
kiu malfaras la lumon
de chi tiu mateno
kudrita en bluo,
ankorau miras
Decembro
pro eroj da memoro.
Kaj ripetighas
la historio
sen koncedoj.
Maria Nazaré Laroca
Cabo Frio, 27/12/2016.
6 comentários:
"la brizo, kiu malfaras la lumon"...
Kia bela metaforo!
Kontrau la iom kruela ripetado de la historio, la Poeto reinventas la vivon.
Belega!
Belega poemo, amikino!
Mi gratulas vin kaj deziras felichan novjaron!
Povaj metaforoj ĵongle apudas konkreton kaj abstraton. Bela poezia efiko!
Feliĉan Nov-Jaron por vi ankaŭ, karino !
Gratulon, Nazaré! Belega poemo. Bonan Novan Jaron!
"...survoje al marbordo,/kie vivo kushas/parenteze."
Nur poetoj kapablas tion vidi kaj tion diri tiel elegante kaj gxui tiamaniere la intimecon de la vortoj...
Postar um comentário