Poema inspirado no # 051 - Estudo de Gênesis - Haroldo Dutra Dias: https://youtu.be/VhSaebi7O4E
Eva
Jardim do Éden:
cenário da queda
de Adão e Eva,
ambos seduzidos
pela astúcia do Mal
que empodera.
Ora, direis,
em vã filosofia,
(quase como Sartre):
a serpente
são os outros,
que cultivam
as flores
do mal,
e o mundo oprimem
desde sempre.
Entrementes,
vigio a serpente
que dormita, entanto,
em algum canto
obscuro de mim.
Eva
Edena ĝardeno:
scenejo de l’ falo
de Adamo kaj Eva,
ambaŭ delogataj
per la ruzeco de Malbono,
kiu ĉiujn povigas.
Nu, vi diros,
vanfilozofie,
(kvazaŭ Sartre):
la serpento
estas aliaj,
kiuj kulturas
la
florojn de l’ Malbono,
kaj la
mondon premas
ekde ĉiam.
Dume, mi priatentas
la serpenton,
kiu tamen dormetas
en iu malluma
angulo ene de mi.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 04/03/2017.
4 comentários:
Trafe! Bele, precize, ritme, malpeze, sagace esprimita eterna homa kondicho. Eterna? Kiu scias...
Tre bela. Kiel ĉiam, la alia estas nur la alia parto de mi mem.
Ritme alloga, teme ampleksa, filozofie pensiga. Al mi aparte plaĉis la lasta strofo.
Mi volas komenti, sed mi ankorau ne sukcesisssssss...
Postar um comentário