Tecelagem
Palavras
são estrelas
que
nós acendemos
ou
apagamos sempre.
Exemplo?
Fiandeira,
tecelã
de sonhos,
vida
e morte.
Os
povos antigos
a
deusas atribuíam
tal
ofício: a Nornas,
Moiras,
Parcas.
Mas
tecemos o destino
a
cada dia, na infância
da
alma ainda.
Na
consciência habita
a
Lei do Amor:
presente
de Deus.
Só
é preciso coragem
para
acendermos
a
estrela definitiva.
Teksado
Vortoj estas steloj,
kiujn ni eklumigas
aŭ estingas ĉiam.
Ĉu ekzemplo? Ŝpinisto,
teksisto de sonĝoj,
vivo kaj morto.
Antikvaj popoloj al diinoj
atribuis tian oficon:
al Nornoj, Mojroj, Parcoj.
Sed la destinon ĉiutage
ni teksas en l’ infanaĝo
de l’ animo ankoraŭ.
La Leĝo de Amo
kuŝas en la konscienco:
donaco de Dio al ni.
Necesas nur kuraĝo
por ke ni lumigu
la stelon definitivan.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 28/08/2022.
Brazilo
3 comentários:
Tiu poemo estas sendube inter la plej belaj kaj kortuŝaj tekstoj kiujn mi laste legis. Koran dankon, kara Nazare!
Poetoj teksas, konstruas, pentras, skulpas, komponas kaj ankoraŭ verŝas stelojn en formo de versoj... Simple tiel! Gratulon, amikino kara! Dio vin benu!
Vi tute pravas, Poeto. Ni jam ne rajtas atribui al dioj la lumon, kiun nur ni devas estigi. Kaj en bela poemo tia saĝo sonas eĉ pli konvinka.Ĝi motivas nin tra la koro.(PSV)
Postar um comentário