O semeador

O poeta semeia versos
Na pele escura da noite
Onde dormem inquietudes
E seus luares boêmios.

Nas entrelinhas do texto,
Um rio de sonhos passa,
Mas só se pescam estrelas
Com o olhar desarmado.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 1º/10/2013

Moda _ Modo

Moda

O mercado da moda

Costura com glamour

A fama provisória.

E inflama e nutre

A glória ilusória

Irreal somente,

 Pois todo mundo

 Quer se vestir igual

 Para ser diferente.

Modo

La modo-merkato

Famon provizoran

Ĉarme kudras.

Kaj ekscitas, nutras

La iluzian gloron

Tute nerealan,

Ĉar ĉiuj deziras

Sin vesti sammaniere

Por esti malsamaj.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 29/09/2013.

Sinfonia branca _ Blanka simfonio

Sinfonia branca

Sempre é primavera

No jardim humilde

Onde rosas brancas

Tocam violino.

Vibram as pétalas

Como bailarinas

Prontas para o voo

Da dança secreta.

E a melodia das flores

A cada dia renasce;

Todavia ninguém ouve.

Blanka simfonio

Ĉiam  printempas

En  humila ĝarden’

Kie blankaj rozoj

Violonon ludas.

Pretaj por la flugo

Vibras petaloj

Kiel dancistinoj

De l’ danco sekreta.

Kaj la melodi’ de l’ floroj

Ĉiutage  renaskiĝas

Sed ilin aŭskultas neniu.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 25/09/2013. 

Na rede _ Enrete

Na rede

Querendo ou não,

Estamos todos presos

À teia humana,

Que roda em cadeia

Em rede insana.

E ela ateia o fogo

Da modernidade

Que campeia

E nos atordoa.

Querendo ou não,

Estamos sob a mira

Do olho invisível

Que nos rastreia

A solidão de cada dia

Cruamente exposta

Nas redes sociais.

  

Tudo conectado,

Infiltrado, então,

Na leitura da mente

Que mente o que sente:

Pois não se consegue

Decifrar o coração.

Enrete

Vole nevole

Ni katenitas

En homa reto

Turniĝanta  ĉene

Freneza lige.

De l’ modernec’,

Kiu fulme elstaras

Kaj nin konfuzas

Ĝi startigas fajron.

  

Vole nevole

Nin celas

Nevidebla okul’,

Kiu sekvas nian

Ĉiutagan solecon

Krude elmontritan

Per retoj sociaj.

Ĉio konektitas

Infiltrite tiam

Legante la menson,

Kiu kaŝas la senton:

Ĉar deĉifri koron

Tute ne eblas.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 24/09/2013.

Utopia _ Utopio

Utopia

O poeta continua

a acalentar a pedra nua

da existência inquieta,

até sangrar o silêncio

de futuros estúpidos

que devoram lírios.

Mas a pedra é rio

que desliza lesto

no universo: alma

da indispensável

utopia. 

Utopio

Poeto daŭre nutras

la ŝtonon nudan

de malkvieta  ekzisto,

ĝis  sangu silent’

de stultaj estontoj

kiuj liliojn voras.

Sed la ŝton’  riveras

kaj  pluglitas lerte

tra l’ univers’: animo

de l' utopi' necesa.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 23/09/2013.

Posse _ Posedo

Posse

O filho vem de férias,

Organiza o vazio,

E vai embora um dia.

No quarto dorme ainda

Seu perfume preferido,

E o coração da mãe

É só dor que sangra.

Preciso reaprender o verbo ter:

Desvendar a impermanência

De sua semântica.

Porque não perderei

O que nunca tive, apesar

Da oferta das estrelas...

Eu não tenho nada:

Nem mesmo este corpo

Que habito à espera

Da hora da partida.

Posedo

Filo venis ferie,

Organizis malplenon

Kaj iam foriris.

En la ĉambr’ ankoraŭas

Lia parfum’ preferata

Kaj la kor’ patrina sangas

Pro dolor’ senfina.

Do mi nepre eklernas

La verbon havi kaj

Malkaŝas ties efemeran

Semantikon.

Tial mi ne tion perdos,

Kion mi neniam havis,

Malgraŭ la stelposedon…

Ja mi havas nenion:

Eĉ ĉi tiun korpon,

En kiu mi loĝas.

Mi atendas nur

La ĝustan alvokon

Por eliri.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 16/09/2013.

Lúdica _ Ludema

                            

 Lúdica
                                    

A gaivota acrobata

Desenha a alegria

Na paisagem verde-azul.

 

Solitária, ela capta

Meu olhar em zoom

Extasiado.

 

E a gaivota dança,

Planando com leveza;

Ora mergulha e se lança

Flecha sem endereço...

 

Ora parece um brinquedo

Sob remoto controle

Em mão hábil de criança.

 

Mas ela se foi de repente

Em busca de outro cenário,

E minh’ alma ainda sente

O gosto da liberdade,

Presente que me deixou.

 

(Poema premiado no Concurso Nacional de Poesia Silvestre Mônaco

Niterói – RJ   2010.)

 

 

Ludema   

                                 
       
Mevo akrobatas

Kaj ĝojon pentras

Sur la pejzaĝ’ verdblua.



Soleca, ĝi kaptas

Mian rigardon

Ekstazan.




Kaj la mevo dancas

Gracie ŝvebante;

Jen ĝi maren ĵetiĝas

Jen aeren kiel

Sago senadresa...



Nun ĝi aspektas ludil’:

En lerta infanmano

Per fora komando.



 Sed subite ĝi forflugis

 Serĉante alian scenejon,

 Sed l’ anim’ ankoraŭ sentas

 La guston de libereco,

 Regalon neforgeseblan.
 


   Maria Nazaré de C. Laroca

  Juiz de Fora, 15/09/2013.



(Poemo premiita en Nacia Poezio Konkurso “Silvestre Mônaco” - Niterojo - RJ- 2010; kaj esperantigita de mi la 15-an de Septembro 2013.)