Meu corpo
Minh’ alma se vestiu de um corpo
que me permite estar no mundo:
arena de sonhos infindos
que eu pastoreio sem medo.
(A veste é matéria tecida
de
moléculas invisíveis
que, renovadas, não se tocam...)
E, assim, no leme desse barco,
meu templo de luz condensada,
aos poucos eu vou construindo
minha
humanidade divina.
Poema a partir da reportagem Transvanguarda, de Silas Martí. C4 Ilustrada. Folha de S.Paulo. 14/06/2015.
“Em tempos de transexuais, celebridades, artistas plásticos transformam o corpo com hormônios em ações radicais para questionar o gênero.”
Mia korpo
Mia animo vestis sin per
korpo,
kiu permesas al mi esti en la mondo,
areno de senfinaj sonĝoj
paŝtitaj de mi sentime.
(La veston materio teksas
el nevideblaj molekuloj,
kiuj renovigataj ne sin tuŝas...)
Gvidante tian boaton,
aŭ templon el lum’ kondensita,
mi laŭgrade konstruadas
mian humanecon dian.
Poemo surbaze de ĵurnala raporto verkita de Silas Martí pri la tiel nomata
Trans-avangardo (Silas Martí. C4 Folha de S.Paulo, 14/06/2015).
"Dum transseksaj tempoj, famuloj, plastikartistoj, transformas la korpojn
per hormonoj kaj radikalaj agoj, pridiskutante la genrojn."
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 16/06/2015.
